The Game

Hoofdstuk 5

Ik word wakker van het vreselijke gepiep van mijn wekker. Soms heb ik echt zin om dat ding tegen de muur te smijten. Ik sleep mezelf uit bed en loop, nog steeds gewikkeld in mijn deken, naar de badkamer. Eens in de badkamer kijk ik in de spiegel. Pffff het gaat me veel werk kosten om dat gezicht weer een beetje toonbaar te maken maar dat kan me nu even niet schelen. 

'Goedemorgen Olivia,' zeg ik tegen mijn spiegelbeeld, 'ik kan niet wachten tot je weer mag gaan slapen.' Oké waarschijnlijk denk je nu dat ik een beetje gek ben (daar maak ik je ook helemaal geen verwijten voor) maar hey het is de waarheid. Elke dag wordt mijn slaapcyclus verstoort door de grootste wereldramp die ooit plaatsgevonden heeft. 

Anderen noemen het ook wel school voor als je niet doorhad waar ik het over had.
Ik hoor je denken dat ik overdrijf maar dat is nu eenmaal mijn bescheiden mening. Of tenminste voor vandaag dan. Hannah is nog steeds boos op me, ik heb gisteren geprobeerd haar te bellen maar ze nam niet op. Ik heb haar een aantal berichtjes gestuurd maar ze heeft nog niet gereageerd. Ik zucht, vandaag wordt echt een dag in de hel. Ik trek een jeans en een hoodie uit mijn kast. Ik heb geen zin om me mooi te maken vandaag, ik voel me helemaal niet mooi dus waarom zou ik moeite doen om er mooi uit te zien. Mijn make-up laat ik ook links liggen, ik loop naar beneden en pak een kom. Ik doe er cornflakes in en zet me rustig neer aan de eettafel. 

Sinds mijn broer Louis het huis uit is, woon ik hier zo goed als alleen. Mijn moeder is zo goed als altijd weg voor haar werk en mijn vader heeft haar verlaten toen ze zwanger was van mij. Ik ken mijn biologische vader niet en ik heb er eerlijk gezegd ook geen nood aan om hem te leren kennen. Hij heeft ons in de steek gelaten. Ik hou van mijn moeder maar ik zou gewoon willen dat ze er wat vaker was zodat ik haar de dingen die ik meemaak persoonlijk kan vertellen en niet via de telefoon naar weet-ik-veel welk hotel in Azië of Amerika. Een tijdje geleden was ze wel meer thuis maar de enige reden daarvoor was omdat ze een vriend had die ook een tijd bij ons gewoond heeft. Dat is de enige relatie die ze ooit gehad heeft die even stand gehouden heeft. Ik denk dat hij uiteindelijk 3 jaar bij ons gewoond heeft en dan weer vertrokken is. Met een andere jongere vrouw natuurlijk want zo zijn mannen nu eenmaal. Zo'n ramp was het voor mij niet omdat ik toch nooit een band opbouw met mijn moeder haar lieven, maar zij was er kapot van. Sindsdien heeft ze zich weer helemaal in haar job gestort en is ze er zo goed als nooit meer. 

Terwijl ik rustig ontbijt, scrol ik door mijn insta feed. Opeens  wordt het zicht op mijn scherm verstoort door een melding. 

Matteo: Cookie, je bent laat. Waarom verbaast me dat niet? Het spijt me maar ik moet vroeg op school zijn dus ik vertrek, zie je daar! 

ik kijk naar de klok. Shit het is al 10 over 8, dat betekent dus dat ik heel misschien nog op tijd kom. Ik vlieg mijn stoel uit en pak al mijn spullen op weg naar de voordeur. Ik spring op mijn fiets en begin te trappen alsof mijn leven er vanaf hangt. 

Oké ik ben bijna op het kruispunt, nog 5 minuten en ik ben er. Hoe laat zou het zijn? Terwijl ik links afsla, probeer ik mijn gsm uit mijn zak te halen. Je voelt het al aankomen en inderdaad. 

BAM 

Ik botst hard tegen iets op en val met een pijnlijke klap op de grond. Mijn fiets is op mij gevallen, dat zal me wel weer mooie blauwe plekken opleveren maar ja het was dan ook mijn eigen schuld. Ik kijk omhoog en staar recht in een paar hazelnootbruine ogen.
De ogen van Alex Miller. 

Hij steekt zijn hand uit naar mij en deze keer pak ik hem aan. Hij trekt me overeind en grijnst. 'We zouden hier beter geen gewoonte van maken', zegt hij, duidelijk toch lichtelijk geamuseerd. Ik staar een beetje ongemakkelijk naar beneden terwijl ik mijn handen afklop aan mijn jeans. 
'Nee misschien inderdaad beter niet', zeg ik ongemakkelijk nog steeds naar beneden starend. 

'Maar nee even serieus,' begint hij en ik voel zijn ogen op mij brandden wat mij wel verplicht hem aan te kijken, 'heb je je pijn gedaan?' 
'Ach een paar blauwe plekken meer of minder zullen mijn ondergang wel niet worden' antwoord ik.
Hij lacht, het was niet echt grappig bedoelt maar oké. 
'Dan is het goed', zegt Alex terwijl hij lief glimlacht. 

'Als we dit nog vaak voor gaan hebben moet ik me misschien eens voorstellen', zegt hij, 'ik ben Alex, Alex Miller.'
'Ja dat weet ik', zeg ik voor ik er goed over heb nagedacht. Hij kijkt me een beetje vreemd aan. Fantastisch nu denkt hij dat ik een of andere stalker ben.

'Ik bedoel..', zeg ik, zoekend naar een manier om het uit te leggen zonder te zeggen dat Hannah hem hot vindt. De gedachte aan Hannah is pijnlijk dus ik verdring hem.
'Je bent toch bevriend met Matteo?' vraag ik. 
'Matteo De Luca? Daar heb ik twee jaar mee in de klas gezeten ja, hij is wel chill maar ik zou niet meteen zeggen dat we vrienden zijn. Waarom?' 
'Omdat hij mijn beste vriend is, dus daarvan weet ik wie je bent.' 
'Oh that makes sense', zegt Alex al lachend, 'maar ik weet nog steeds niet met wie ik de eer heb?'

Ik rol even met mijn ogen, verander dit anders even in een romantisch onderdonsje en vergeet maar dat ik net kei hard op mijn bek ben gegaan. Maar toch doet iets in zijn stem me glimlachen. 
'Olivia,' zeg ik, 'Olivia Stones.'
'Wel Olivia Stones, het is me een genoegen. Maar ik denk', zegt hij terwijl hij op zijn horloge kijkt, 'dat als je vandaag wel de laatste vijf minuten van de les wilt meemaken we misschien naar school moeten.'
Ik lach terwijl ik mijn fiets opraap en ik samen met Alex naar het kruispunt loop. Misschien is hij nog niet zo verschrikkelijk. 

Hey, stop nu meteen. Ja, jij! Ik hoor je gedachten wel hoor, ooooh zo cute ze begint hem leuk te vinden. Maar nee, dat zei ik niet. Ìk zei dat hij misschien nog niet zo verschrikkelijk is (in vergelijking met Ethan's andere vrienden, dus het niveau ligt sowieso al vreselijk laag). Dus nee, niemand wordt hier verliefd. Daar ga ik persoonlijk op toezien (beeld je nu even een hairflip in). 

----

Hey

Tegen Olivia mag je het misschien niet zeggen, maar tegen mij wel dus laat maar weten wat je denkt!! ;)

-x 
Me