The Game

Hoofdstuk 4

Ik liep de woonkamer binnen en liet mij op de zetel vallen. Hoe kon ik nu in godsnaam zo stom zijn? Hoe kon ik denken dat Hannah het niet zou horen? 
Ik bedoel horen dat je crush iemand anders mee uitvraagt is pijnlijk maar daar kom je wel overheen. Maar horen dat je crush je beste vriendin mee uitvraagt, dat overleef je bijna niet. 
Ik haal mijn handen door mijn haar, hoe ga ik dit nu weer goed praten?

Hannah nu bellen heeft geen zin, ze is sowieso boos op mij en nu is ze te gekwetst om te praten. 
Maar... ik kan wel met iemand anders praten. 

Ik schiet in mijn schoenen en pak mijn jas. Ik loop de straat uit en sla dan links af, ik loop de oprit van het grootste huis is de straat op en bel aan. Terwijl ik wacht tot de deur opengaat sta ik wat te wiebelen op mijn voeten. Het duurt altijd eeuwen voor hij de deur opendoet. Na wat een eeuwigheid lijkt (oké het waren misschien 3 minuten) gaat de deur open en hoor ik een geïrriteerde stem: 'Is het nu echt zo veel te veel gevraagd om een sleutel mee te nemen?' 

'Wel het is een beetje lastig om een sleutel mee te nemen als je die niet hebt hé', zeg ik lachend terwijl ik de deur verder openduw. 'Olivia, sorry ik dacht dat het mijn moeder of mijn zus was, die hebben namelijk nooit hun sleutel bij.' 
'Dat weet ik,' antwoord ik nog steeds lachend, 'ik heb je er al vaak luidkeels over horen klagen.' 
'Waar kan ik je vandaag mee van dienst zijn?' vraagt hij terwijl hij een buiging maakt om mij de woonkamer binnen te laten gaan. 
'Hiermee', antwoord ik droogjes voordat ik mijn armen rond zijn hals sla. 

'Oh oké, dit krijgen we niet vaak...', hoor ik hem nog zeggen voor hij zijn armen rond mijn middel slaat. Zijn armen rustten precies op de juiste plek op mijn onderrug. Zo blijven we eventjes staan. Uiteindelijk laat ik hem los en zucht: 'Matteo De Luca, heb ik je ooit al gezegd dat je de beste knuffels ooit geeft?' 
'Ik weet het,' zegt hij casually, 'ik ben de allerbeste beste vriend ooit.' Hij doet een imaginaire hairwave en ik lach. Hij is zeker de allerbeste beste vriend ooit. 

'Maar waarom ben je echt hier cookie?'
Ik glimlach zwak bij het horen van die bijnaam. 

Toen we elkaar voor het eerst ontmoetten, ik denk dat we 3 of 4 jaar oud waren, liepen we allebei op hetzelfde moment naar de cookie dough. Maar er was nog maar 1 pakje over dus schopten we een scène in het midden van de supermarkt om wie het pakje zou krijgen. Uiteindelijk kwamen onze moeders en nadat ze ons gekalmeerd hadden, raakten ze aan de praat. Ze ontdekten dat we maar op anderhalve straat van elkaar woonden en stelden voor om naar Matteo's huis te gaan zodat we het pak konden delen. Eerst waren we daar natuurlijk niet mee akkoord, maar we waren allebei te koppig om de ander het pak te laten hebben dus uiteindelijk stemden we in. Helaas voor onze moeders was dat niet het einde van de miserie. Toen we  uiteindelijk bij Matteo op de bank beland waren, wou ik koekjes en hij wou het deeg rauw opeten. Hoe dat precies afgelopen is, weet ik niet meer maar wat ik wel weet is dat we tegen het einde van de middag onafscheidelijk waren. Plus we hadden bijnamen voor elkaar gevonden, ik was cookie en hij was dough. Samen zijn we het legendarische cookie dough (dat trouwens nog steeds onze favoriete snack is). 

Ik zucht diep voor ik hem alles vertel. 
'Wow...' zegt hij en voor een seconde denk ik dat dat het enige is wat hij gaat zeggen. Maar dan barst hij uit: 'Ik ga die Ethan echt vermoorden, hij krijgt morgen zo'n klap op zijn bek. Ik zweer het Olivia, altijd rond paraderen alsof de school van hem is en nu heeft hij zijn zinnen gezet op mijn beste vriendin!? Ik mocht hem hiervoor al niet maar nu ontwikkel ik echt een diep gewortelde haat voor hem, niemand komt met zijn poten aan mijn cookie, NIEMAND!!! En al zeker geen eikel zoals Ethan Santos.' 

Ik schrok van zijn reactie, dit had ik niet verwacht. Ik sta op en loop naar hem toe, ik leg mijn hand op zijn schouder. Van het moment dat hij mijn aanraking voelt, kalmeert hij. 
'Matteo..', zeg ik, 'ik kan Ethan echt wel aan hoor, maak je daar maar geen zorgen over. Ik ben eerder bezorgt dat ik mijn vriendschap met Hannah verpest heb...' 
'Sorry,' zegt hij, 'het is gewoon, Ethan krijgt altijd alles wat hij wil en het irriteert me gewoon dat hij jou nu wil. Ik hoop oprecht dat jij de eerste persoon bent die hem op zijn plaats zet.'

Ik trek mijn wenkbrauwen op. 'Jij denkt echt dat ik een klootzak zoals Ethan Santos zou kunnen daten? Ik ben zeer teleurgesteld in je Matteo, hoe laag denk je dat ik gezakt ben?' 
Ik kijk hem streng aan en hij kijkt op dezelfde manier terug. We houden het eventjes vol maar dan barsten we in lachen uit. 
Ja Matteo verdient echt de award voor allerbeste beste vriend van het hele universum.