رواية (عشق الزين)
البارت الرابع
فى كليه الهندسه
سارة : مالك يا ليليان. وشك اصفر ليه
ليليان : مش عارفه قلبى مقبوض
سارة : من ايه..... طيب تعالى كدا نقعد فى الكافتريا وتحكيلى ايه اللى قلقك كدا
ليليان وسارة قعدوا مع بعض
سارة : ها ياستى فى ايه.
(ليليان سكتت كتير مش عارفه تقول ايه بس هى مخنوقه اوى لازم تحكى مع حد )
ليليان : سارة انا ارتحتلك اوى ونفسى تبقى صاحبتى ونفسى احكيلك وجعى ومشكلتى .... بس اوعى يا سارة الكلام الى هاقولوا دا يتقال لحد
سارة : انا عذراكى عشان متعرفنيش بس بكرة تعرفى هى مين سارة
ليليان : صدقينى انا حبيتك عشان كدا هاحكيلك
*************
فى الطريق من الشرقيه لقاهرة
ظابط الحراسات : زين باشا هانطلع على فين
زين بتعب وحزن : اطلع على البيت
ظابط الحراسات : ماشى يا افندم
زين بص من الشباك واخد نفس طويل وافتكر موت عم حسن الراجل الى بيحبه..... قد موته كسر قلب زين
فلاش باك
زين غير هدومه بسرعه وعقله واقف عن التفكير وبيتمنى ان الخبر دا يطلع غلط نزل جرى وسافر الشرقيه وامر الحراسه يقفوا بعيد عن بيت عم حسن ونزل هو علشان محدش يعرفه ووصل المستشفى وراح لتوحيدة
زين : عم حسن فين
توحيدة بعياط : زين يابنى عمك حسن مات خلاص مات وسابنا
زين حاول يمسك نفسه قدامها وفضل يهديها وخلص اجراءات المستشفى و الغسل والدفن ووقف كمان اخد العزا وخلاص مبقاش له لزمه هايطلع لحجه توحيدة يتكلم فاجاه سمع حد نادى عليه
: زين باشا
زين لف لقى شاب صغير فى بدايه العشرينات قرب منه زين
زين : نعم انت تعرفنى
: اه انا احمد الى مأجر دكانه عم حسن فى السوق
زين : امممممم اهلا
احمد : حضرتك متعرفنيش اكيد بس انا عارفك من كلام حسن عنك دا بيحبك اوى
زين : انت باين عليك ان عم حسن كان بيعزك اوى لدرجه انه يتكلم معاك عليا
احمد حزن : ايوا عشان هو الى مربينى لما ارتميت من الملجأ وهو اتأجرلى اوضه فوق سطح وقعد يدفعلى إجارها وكمان ادانى دكانته ببلاش افتحها واستزرق منها.... انا لو قعدت عمرى كله ما اقدرش اوفى نص افضاله وحنيته عليا
