Η Μάχη για τη Ζωή

Κεφάλαιο 7

Οταν άνοιξα τα μάτια μου βρισκόμουν ακομα στο ιατρείο. Ο Μανώλης βρισκόταν απο πανω μου και μου χαιδευε τα μαλλιά. Εσπασε την σιωπή.

"Επιτέλους συνήλθε το μικρό"   ειπε γελώντας.

"Δυστυχώς. "  σηκώθηκα και ήμουν έτοιμη να φύγω

"Για που το έβαλες εχουμε να συζητήσουμε για..."  τον διεκοψα

" Οχι όχι δεν θέλω να ξανα ακουσω τίποτα φεύγω δεν μπορώ νιωθω ασφυξία εδω μέσα" ελεγα ασυναρτησίες και πηγαινα πανω κατω.

"Ελεανα συνήλθε είναι ακομα στο αρχικό στάδιο ολα μπορούν να αλλάξουν σε παρακαλω μην τα παρατήσεις σε εχω ανάγκη "  με ειχε χουρνιασει στη  αγκαλιά του.

Τα λόγια του έμοιαζαν αληθινά όχι απλα για να μου δωσει δύναμη.

"Με έχεις ανάγκη;  σοβαρα; εγω θα πεθάνω.  Δεν με ξερεις ουτε 2 μέρες και δες τι έγινε. "  Δεν σκεφτόμουν αυτά που έλεγα δεν είχα λογική.

"Ναι σε εχω οταν είμαι μαζί σου ολα κυλανε ευχάριστα.  Έδωσες χρωμα στην ζωή μου."  έλεγε καθώς κοιτιομασταν στα μάτια. Είχαν μια περίεργη λάμψη.

"Μην μου το κάνεις αυτό τώρα οχι τώρα ασε με να φύγω! " τον εσπρωξα και έφυγα τρέχοντας χωρίς να γυρισω καν να τον κοιτάξω παρόλο που φωναζε το όνομα μου.

Δεν ήξερα που να πάω προχωρουσα και σκεφτόμουν ξανα και ξανα και ξανα την πρόταση "Ελεανα έχεις όγκο στον εγκέφαλο" .

Δεν μπορούσα να σκεφτώ ότι το κληρονομισα απο την μητέρα μου. Τουλάχιστον παλι καλα που δεν ζει να με δει να αργό πεθαινω σαν εκείνη.  Πρέπει να το πω και στα κορίτσια. Παίρνω τηλέφωνο την Δέσποινα και την Ειρήνη. Τους είπα να έρθουν απο το σπίτι μου. Μετά απο αρκετή ώρα περπατήματος εφτασα σπίτι και μετά απο 10 λεπτά ήρθαν τα κορίτσια.

"Ουυυυ" είπαν με μια φωνή

"Περαστε εχω να σας πω" ειπα ξεφυσοντας.

Τους είπα απο την αρχή τα σύμπτωματα και για τον Μανώλη. Πίστευα πως θα ήθελαν να απομακρυνθουν.

"Αν απομακρυνθητε θα το παρω πολύ ψυχραιμα είναι λογικό να θέλετε να γλύτωσε απο τον πόνο που θα σας δωσω με τον θάνατο μου. Φυσικά είπε πως είναι στο αρχικό στάδιο και ότι προλαβαίνω αλλα δεν ξέρω δεν μπορώ να σκεφτώ τώρα λογικά. "  ειπα με μοα αναπνοή ή ισως ξεχασα να αναπνεύσω.

"Πας καλα ρε; σιγα μην σε αφήσουμε τώρα δεν πρόκειται να σε παρατησομε για κανενα λόγο δεν θα πεθάνεις εχεις εμας έχεις τον Μανώλη είναι βασικοί λόγοι για να σου δώσουμε κίνητρο να προσπαθήσεις για την ζωη." ειπε η Ειρήνη.

"  Σ'αγαπαμε οσο δύσκολο και αν είναι ολο αυτο που θα περάσεις"  ειπε η Δέσποινα.

Με αυτά τα λόγια σαν να λαγηνεψε η ψυχή μου ηρεμησε ψυχικά ήμουν έτοιμη για ολα. Αγκαλιαστηκαμε και αποφασίσαμε να κοιμηθούμε ολες σπίτι μου.  Ο Μανώλης δεν πηρε οθυε τηλέφωνο ούτε άκουσα να έρχεται σπίτι.  Του μίλησα αρκετά άσχημα. Θα επανορθωσω με την πρώτη ευκαιρία.

__________________

Κεφάλαιο 7 λοιπόν :*

Δεν εχω λογια να σας περιγράψω την χαρα μου για την συμμετοχή σας!! ♥

#Zoup_Zoup