Στο ακουσμα του επαγγέλματος του. Δακρυσα. Θυμήθηκα την μητέρα μου. Η μητέρα μου είχε πεθάνει πριν 2-3 χρόνια απο καρκίνο στο κεφάλι. Εκείνος καταλαβε πως κάτι ειχα. Ωραία τα εκανα με γνώρισε ο κούκλος γείτονας μου με την μάσκα στην μούρη και τώρα με δάκρυα στα μάτια.
"Εισαι ενταξει; έγινε κάτι; " με πλησίασε και μου σκούπισε απαλα τα δάκρυα.
"Να απλα...η μητέρα μου πέθανε απο καρκίνο στο κεφάλι και να ξέρεις. ..δεν το έχω ξεπεράσει ακόμα. " ειπα προσπαθώντας να φαίνομαι ηρεμη και να μην κλαίω.
"Καταλαβαίνω. Μάλλον είναι καλύτερα να φύγω" ειπε και ήταν έτοιμος να φύγει.
"Οπως θες άλλωστε έχεις και την μετακομίσει ότι χρειαστείς εδω σε εμένα" και με πενεψα οσο μπορούσα.
"Μα φυσικα" με φιλησε απαλα στο μάγουλο και έφυγε.
Ποσο χαζη είμαι; αυτό βρηκα να του πω; σοβαρα τωρα; αν είναι δυνατόν; τέλος πάντων εγώ αυτον θέλω να τον ξανα δω οπως και να εχει. Θα κατασκήνωσω έξω στον διάδρομο; θα ριξω τον τοίχο; δεν ξέρω κάτι θα κάνω πάντως. Με αυτες τις σκέψεις ξεχάστηκα λίγο απο το προγουμενο συμβάν.
______________________________________
Ευχαριστώ πολύ που διαβάζετε την ιστορία μου! ♥
#Zoup_Zoup
YOU ARE READING
Η Μάχη για τη Ζωή
RomanceΗ Ελέαννα, μια εικοσάχρονη κοπέλα που παρόλο είναι ονειροπόλος επειδή δεν της αρέσει ο "κόσμος" των υπολοίπων αναγκάζεται να προσγειωθεί στην πραγματικότητα με έναν βάναυσο και σκληρό τρόπο. Η μοίρα δεν της έχει δείξει το καλό της πρόσωπο, ορφανή απ...
