Η Μάχη για τη Ζωή

Κεφάλαιο 8

Το πρωι ξυπνήσαμε ολες μαζί τους είπα πως ήθελα να επανορθωσω σχετικά με τον Μανώλη και έτσι και έγινε. Πανεπιστήμιο δεν ειχαμε αν και Δευτέρα γιατί ξεκινούσε η εξεταστική. Η Ειρήνη και η Δέσποινα έφυγαν το πρωί για να πανε σπίτια τους.

Οπότε ειχα άπλετο χρόνο για να ετοιμαστώ και να παω δίπλα στον Μανώλη. Εκανα ενα ντουζ, εβαλα ενα κοντό λουλουδιαστο φορεμα μαύρο στενο τα μαλλιά μου τα επιασα εναν ψηλό κοτσο και ήμουν έτοιμη. Σκέφτηκα να μην βαφτω άλλωστε ηταν 11:30 το πρωί.  Έτσι εκλεισα την πόρτα μου και χτύπησα την δική του.

Δεν άνοιγε έτσι ξανα χτύπησα. Είχα αρχίσει να απογοητευομαι. Πηγα να μπω στο δικό μου διαμέρισμα αλλα ακουσα την πόρτα του να ανοίγει. Μόλις ειχε ξυπνήσει.

Φορούσε μια κοντή φόρμα ίσως επειδή άκουσε την πόρτα να χτυπα σίγουρα θα κοιμάται με το εσώρουχο και φυσικά απο πανω δεν φορούσε τίποτα. Ήταν τόσο μαγικό το θεαμα. Ειχε κοιλιακούς και μπράτσα όχι σαν ντουλάπα αλλα ήταν σαγινευτικα.

"Ελεανα; "  ηταν τόσο έκπληκτος σαν να ειχαμε να τα πούμε χροοονια.

"Μανώλη;  συγνώμη που σε ξύπνησα.  Ήθελα να σου ζητήσω συγνώμη για τον τρόπο που σπυ φερθηκα ίσως δεν έχω πολύ χρόνο για να κανω πεισματα οπότε αποφάσισα καλύτερα να το κάνω τώρα" ειπα με μια ανασα εκείνος με κοιτούσε με γουρλωμένα ματιά.

Δεν είπε τίποτα απλα με αρπαξε και με εβαλε στην αγκαλιά του. Ήταν ότι καλύτερο έχω νιώσει. Τον απομακρυνα και τον κοιτούσα στα μάτια. Και ναι εκεί με φιλησε ήταν το πρώτο μας φιλι ηταν τοσο μεθυστικο σαν και εκείνον ένιωθα να βρίσκομαι σε ενα ροζ συννεφακι. Ολα ήταν μαγευτικά!

______________

Κεφάλαιο 8 λοιπόν :*

Σας ευχαριστώ πολύ όλους!!!! :)

#Zoup_Zoup