Η Μάχη για τη Ζωή

Κεφάλαιο 11

Αυτο συνεχίστηκε για 2 μήνες.  Έβλεπαν προοδο φυσικά αλλά και πάλι δεν ειχε φύγει και που θα έφευγε καααποια στιγμή θα ξανα ερχόταν ο καρκίνος. Είχα μετακομίσει στο σπίτι του Μανώλη.  Η σχέση μας ήταν...απερίγραπτη δεν έχω λόγια να περιγράψω αυτό που ζούμε, αυτό που νιώθουμε.

Η αλήθεια είναι πως δεν ήμουν όπως πριν εχω αδυνατίσει παρα πολυ, αρχίζουν και μου πέφτουν τα μαλλιά και έχω χάσει το χρώμα μου.  Εχω ένα χλωμό χρώμα συνεχώς. Ολα αυτα τα έχουν κάνει οι χημειοθεραποιες. Βλέπω καθημερινά τον εαυτό μου στον καθρέφτη και αναρωτιέμαι γιατί ζω. Εκείνη την στιγμή έρχεται ατο μυαλό μου ο Μανώλης, η Ειρήνη και η Δέσποινα και καταλαβαίνω τον λόγο.

Ο Μανώλης καθημερινά με βρίσκει ομορφότερη. Φυσικά το κάνει για να μου δωσει κουράγιο και το καταφέρνει. Τον αγαπώ.

Σήμερα είναι η τελευταία χημειοθεραποια και μετά θα ξανα κάνω εξετάσεις για να δούμε σε τι σημείο βρίσκεται η ασθένεια.

"Μωρό μου πάμε;  Ήρθε το τέλος του μαρτύριου σου ψυχή μου" ειπε καθώς με περίμενε στην πόρτα.

" Τώρα έρχομαι περίμενε."  έτρεχα πανικοβλητη περα δώθε.

Έτσι φύγαμε καναμε τις εξετάσεις και ολα ήταν υπέροχα είχα θεραπευτεί απλα αν τυχόν υπήρχαν παρόμοια συμπτώματα έπρεπε να ξέρω πως κατα 65% ήταν ξανά ο καρκίνος.

Ο Μανώλης μου γνώρισε τον παιδικό του φίλο. . Τον Χρήστο. Ο οποίος τα έφτιαξε με την Ειρήνη η Δέσποινα με τον Μαριο. Ήταν ολα φαντάστηκα, η καθε μια με το έτερον ήμισυ.

Έτσι πέρασαν 5 χρόνια. Εγω 25 και ο Μανώλης 40. Με την υγεία μου ολα κυλούσαν φυσιολογικα ώσπου ξυπναω ένα πρωι καο τρέχω στην τουαλέτα. Είχα τάση προς εμετό και ζαλάδες. Ο Μανώλης έτρεξε στο πλευρό μου εντρόμος.

_________________

Κεφάλαιο 11

Σας ευχαριστώ όλους για τυχόν λάθη ζητώ συγνώμη.  Προτελευταίο κεφάλαιο. Θα το τελειώσω νωρίς διότι δεν έχω ελεύθερο χρόνο για να ανεβαζω. Ελπίζω να σας αρεσει/άρεσε!! ♥♥

#Zoup_Zoup