BLANKS //completed

Part 15

ေဂ်ာင္းဂု လဲက်ေနတဲ့ ထယ္ေယာင္းရဲ႕ခနၶာကိုယ္ကို ေပြ႔ထားလ်က္သာ ငိုေနမိလိုက္တယ္ ။

သူဘာလို႔မ်ား ထယ္ေယာင္းအေပၚ အဲ့ဒီလိုလုပ္ရက္ခဲ့မိပါလိမ့္ ။

" ေတာင္းပန္ပါတယ္....သတိရေပးပါ...က်ေနာ့္ကို ခ်စ္ရင္ ထြက္မသြားဘဲ သတိရေနေပးပါေနာ္''

ငါ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ ။

ထယ္ေယာင္းရဲ႕ေဘးမွာ ငိုေနရင္းႏွင့္ပင္ ေဂ်ာင္းဂု တျဖည္းျဖည္းလူပံုစံေျပာင္းလာေတာ့သည္ ။

အနီေရာင္ဆံသားအိအိ အနီေရာင္ခ်ည္အက်ႌႏွင့္ ေဂ်ာင္းဂုကား...သန္မာသည့္ပံုစံတစ္စက္မွမ႐ိွသည့္အျပင္....ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္ျဖစ္သြားေတာ့သည္ ။

" က်ေနာ္ကေလ...ထယ္ေယာင္းအတြက္ အနၱရာယ္ေကာင္ျဖစ္ေနၿပီထင္တယ္ ''

သူ႔ရဲ႕လက္ေမာင္းကိုသူ ထပ္မံကာအညႇာအတာမ႐ွိ လက္သည္းတို႔ျဖင့္ ေဂ်ာင္းဂုကုတ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္ ။
တေပါက္ေပါက္က်လာတဲ့ ေသြးစက္ေတြက လက္ေမာင္းမွစီးကာက်လာသည္ ။

က်ေနာ္ အရမ္းနာၾကင္ရပါတယ္....။ လက္ေမာင္းကမဟုတ္ဘူး ရင္ထဲက နာၾကင္ေနရတာပါ ။
ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ထယ္ေယာင္းကို...က်ေနာ့္ေၾကာင့္ေတာ့ ထြက္မသြားေစခ်င္ဘူး..... ။

ေသြးစက္တို႔ကား ထယ္ေယာင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔ေတာက္ေလ်ွာက္က်ေနေတာ့သည္ ။
ေဂ်ာင္းဂု ထယ္ေယာင္းရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကို ပြင့္ဟေပးကာ ေသြးစက္တို႔အား ခံတြင္းတြင္းသို႔ သက္ဆင္းေစခဲ့တယ္ ။ ဒါေပမယ့္...တုန္႔ျပန္လႈပ္႐ွားမႈတစ္ခုမွမ႐ွိေတာ့တဲ့ ထယ္ေယာင္း..... ။

သူ တစ္ကယ္ပဲ......

ေဂ်ာင္းဂုမ်က္ရည္တို႔က အထိန္းအကြပ္မ႐ွိစြာပင္ က်ဆင္းလာၿပီးေနာက္ ထယ္ေယာင္းေဘး႐ွိ ဂူၾကမ္းျပင္တြင္ ဒူးေထာက္ကာ ငိုေနလိုက္ေတာ့တယ္ ။

အျပင္ဘက္မွာ တိုက္ခိုက္ေနတဲ့အသံေတြကို ေဂ်ာင္းဂုၾကားေနရတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူဘာကိုမွစိတ္မဝင္စားဘူး ။
သူ သူ႔ရဲ႕ထယ္ေယာင္းဆီမွာပဲ စိတ္တို႔ကိုျမဳပ္ႏွံထားၿပီးၿပီ ။

" အာရန္!!!! "

ဂူထဲကို ေအာ္ရင္းေျပးဝင္လာတဲ့ ေျခသံပိုင္႐ွင္ကို ေဂ်ာင္းဂုလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္ ။