Step 7 ( Part - 1 )

148 26 6
                                    

ကၽြန္ေတာ္ အေရွ႕ကို မျမင္ရ .. အေနာက္က အမွီ ေျပးလိုက္လာတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ေဝးရာကို လွည့္ၾကည့္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ေျပးလာမိသည္မွာ ဘယ္ေနရာ ေရာက္လို႔ ေရာက္လာခဲ့သည္ မသိ။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ လူတစ္ေယာက္ မဟုတ္ပါ။ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသက္ရွင္ႏုိင္ၿပီး အရြယ္မႀကီးလာပဲ မေသႏုိင္ေသာ လူမ်ိဳးစုထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လို လူမ်ိဳးအခ်ိဳ႕ကို Vampireလို႔ သတ္မွတ္ၾကေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔က Vampire မဟုတ္ပါဘူး။

Vmapireေတြက အသက္ရွင္ဖို႔ ေသြးလိုအပ္ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ေန႔စဥ္ဘဝအတုိင္း ႀကီးျပင္းရန္သာ လိုအပ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သည္ ေနေရာင္ကို ေၾကာက္စရာ မလိုသလို ၾကက္သြန္ျဖဴ စား၍လည္း အဆင္ေျပေသာ လူသားဟု သတ္မွတ္မရသည့္ လူသားေတြသာ ျဖစ္သည္။

ထားပါေလ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ေနရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္တယ္။ လူပဲ မေျပာင္းမလဲပဲ အသက္အရွည္ႀကီး ေနရတာေလာက္ ေက်နပ္ဖို႔ ေကာင္းတာရွိပါ့မလား။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က လူသိရွင္ၾကား ေနလို႔မရဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ပိုင္ဆိုင္မႈကို အားက် မနာလိုက်တဲ့ လူတုိင္းက ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို သတ္ပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတယ္။

ဘိုးဘြားေတြ လက္ထက္ကတည္းက သိုသိုသိပ္သိပ္ ေနလာႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္က်မွ လူအခ်ိဳ႕က ရိပ္မိသြားခဲ့ၾကတယ္။ အဲ့ဒီ လူေတြထဲက ႏွစ္ေယာက္က အခု ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ကို အေျပးလိုက္ေနၾကတဲ့သူေတြေပါ့။

" ဟား .. အခုခ်ိန္ထိ လိုက္လာတုန္းပဲလား။ "

မ်က္ေျချဖတ္ႏုိင္ၿပီဟု ထင္မိ၍ ခဏ နားလိုက္မိသည့္အခ်ိန္တြင္ အေနာက္မွာ မွီလာေသာ လူႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ စိတ္ညစ္ညဴးစြာ ေရရြတ္လိုက္မိသည္။

အေနာက္က အသည္းအသန္လိုက္လာသည့္ လူႏွစ္ေယာက္ကို ၾကည့္၍ သူ ေလထဲမွ ပစၥည္း တစ္ခုကို လွမ္းယူလိုက္ေလသည္။ ေဘးနားမွ ကိုယ့္ကိစၥျဖင့္ကိုယ္ အလုပ္ရႈပ္ေနေသာသူတုိင္း သူ႔အား သတိမထားမိၾကေပ။

" ျပစ္ဒဏ္ဆိုလည္း ေနာက္မွပဲ ခံရေတာ့မွာပဲ။ အေရးႀကီးတာ ငါ့မ်ိဳးႏြယ္ကို ကာကြယ္ေတာ့ပဲ။ "

Walk on memoriesWhere stories live. Discover now