Bu hikaye, okuyucum olduğunu düşündüğüm Ezgi'ye gidiyor. Hikaye hakkındaki düşüncelerini belirtmen dileğiyle..
Bir öğle vakti bir lokantada yemek yerken yan masalardan birinde kanser uzmanı olduklarını anladığım iki doktorun konuşmalarına misafir oldum.
Biri, yana yakıla şikayet ediyordu:
"Bob, anlamıyorum.Seninle ben aynı ilaçları aynı dozda, aynı düzende ve aynı kriterlere göre kullanıyoruz. Fakat benim hastalarımın tedaviye cevap verme oranı %22, seninkilerin ise %47. Ki bu oranda bir iyileşme, metastaz kanserinde duyulmamış bir şey. Bunu nasıl beceriyorsun?"
Meslektaşı cevap verdi:
"İkimiz de tedavi için Etoposide, Platinum, Oncovin ve Hydroxyurea kullanıyoruz. Biliyorsun, biz doktorlar bu dört ilacın ismini birleştirip kısaca "EPOH" demeyi adet edinmişiz. Ben bu sıralamayı değiştirdim. Hastalarıma kendilerine HOPE(ümit, umut) verdiğimi söylüyorum. Böylece durumları kötü olsa bile onlara yine de bir ümidin mevcut olduğunu hissettiriyorum."
William M. BUCHHOLZ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başarı Öyküleri
Sachbücher"Fakirliği ve bilgisizliği yenerek başarıya ulaşmanın en kestirme yolu, fakirliği ve bilgisizliği yenen büyük adamların ibretli hayat mücadelelerini anlatan kitapları okumak ve uygulamaktır." -Bertrand Russell Hadi o zaman başlayalım..
