Elindekileri bırakıp kafasını kafedeki küçük televizyona çevirdi.
"2 hastane personelini yaralayarak kaçan madde bağımlısı gencin dün sabah saatlerinde cesedi bulundu." "
Yüzündeki boş ifade ile ekrana bakmayı sürdürdü. Kaçtığı geçmişi artık peşini bırakmıştı.
"13 Ocak saat 14 civarlarında aşırı dozdan öldüğü adli tıp raporlarınca teyit edilmiştir. Evinde yapılan incelemeler sonucunda akıl sağlının yerinde olmadığı da bize ulaşan bilgiler arasındadır."
Ekrana bakmayı keserek eline kumadayı alıp kanalı değiştirdi.
____________________________________
Yıllar önce terk ettiği dünyasına geçte olsa geri döndü.
Titreyen eliyle kapı şifresini girdi. Resimler, fotoğraflar ve yıldız şeklindeki post-it'ler.
Evin her yerinde kendisi ve kendisine bırakılan notlar vardı.
"Biliyorum sıkıldın benden ama seni bırakacak kadar güçlü değilim."
"Üzgünüm, çok üzgünüm. Sana verdiğim hiç bir sözü tutamıyorum."
"Yalanlarımı affet."
"Geri gel ne olursun, geri gel."
"Önümdeki yolda sadece benim yolculuğum olmasın, bizim yolculuğumuz olsun."
"Hani biz birdik?"
"Yıldızların gözlerimi kamaştırıyor."
"İçinde barındırdığın diğer gezegenlerden daha küçük olduğum için mi uzaklaştın benden?"
"Gitmeme izin ver, özgür bırak beni."
"Vedalarda buluşacağız."
Binlerce not. Her yerde, binlerce not. Tekrar ve tekrar hepsini okudu. Ne kadar sürdüğünü bilmeden, anıların her yeri kararttığı o evde bırakılan notları okudu, resimleri her bir ayrıntısına kadar inceledi. Parmaklarını her bir çizginin üstünde gezdirdi sanki en baştan çizermiş gibi.
Sığınacak bir bahanesi kalmadığında, bağımlılıklarının ilk başladığı o odaya girdi.
Akmayı direten göz yaşları bir bir yanaklarından kayarken titrek adımlarıyla, yataklarına ilerledi.
Tavana özenle boyanmış yıldızları seyir etti. Korkak gözleri anılarında dolaşırken, kendi portresini buldu. Yıldızlar ile birlikte çizilmiş kendi portresi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
