Birbirlerini tanımayan iki çift ve bir gün kapıya kadar gelen aşk... Eğer yeni tanıdığınız biriyle evlenmeyi kabul ederseniz ve hakkında hiçbir şey bilmiyorsanız sabah kalktığınızda onu hiç uyumadan oyun oynarken görürseniz ne yapardınız?
Başlangıç:...
Evet, hayırlısıyla bu ficimize de başlıyoruz. Keyifli okumalar. 💕
"Park Chanyeol! Rila Fukushima ile evleneceksin. Geleceğimiz buna bağlı ve biri kurban olacaksa o sen olacaksın."
Bu sözler üzerine kapanan kapıyla gözyaşlarımın akması bir oldu. Ben evlenmek istemiyordum ki. Ah neden Japonya'nın en büyük şirket zincirlerine sahip olmak zorundalardı.
"Gece olduğunda, karanlık etrafı kapladığında, herkesi uyku sardığında karanlığa karışacağım. Ben Park Chanyeol isem istemediğim sürece kimse bana bir şey yaptıramaz."
Pencerenin kenarına yaklaşıp dışarıyı izlemeye koyuldum. Avcı her daim pusuya yatarmış.
***
Gece olduğunda herkesin uyumasını bekledim. Tüm ışıklar yavaş yavaş söndü. Karanlık evin her tarafına çöktü. Avcı yattığı pusudan uyandı. Şimdi av vakti, bu gece avlanacağım.
Evden çıkmayı başarmıştım ama ayağıma takılan alarmı hesap etmemiştim. Dışarı çıktığım anda ötmesi sonucu korumalar peşime düşmüştü. Karşıma gelen ilk kapıyı çaldım. Eğer biri beni eve alırsa benimle evlenmek zorundaydı. Çünkü bana koyulan kural buydu. Hayatıma el konulduğu gibi kurallarda koymuşlardı. Şayet bir gün evden çıkmayı başarırsam ve birinin beni eve almasına ikna edersem kız ya da erkek fark etmeksizin benimle evlenecekti. Çaldığım kapılar gecenin bu vaktinde cevapsız kalıyordu. Herkes uyumuş olmalıydı. Ne bekliyordum ki?
Ah, daha fazla koşamayacağım. Tanrım peşimdekilerden bir an önce kurtulmam gerekiyor. Karşımdaki evin sahibi lütfen beni içeri alsın. Bacaklarımın tükendiğini hissedebiliyorum. Nefes nefese bir hâlde kapıyı çaldım. Umarım uyumuyorsundur. Lütfen beni içeri al. Ellerim tekrar kapının tokmağını çalmak üzere hareketlenirken açılan kapıyla havada kaldı.
"Lütfen, beni içeri al," dedim. Ne diyebilirdim ki? Beni içeri alırsa evlenmek zorunda olduğumuzu söylemesem sorun olmaz diye düşünüyordum. Galiba yanlış düşünmüştüm. Elindeki silahı bana doğrultan ve bana fazlasıyla çekici gelen bu genç çocuk hayatımda beni kalbimden vuran ilk kişi olmuştu. Gerçi ilk defa evdekilerden başka birini görüyordum ama ilk görüşte aşk bu olmalıydı.
"Ne cüretle beni uykumdan uyandırırsın? Seni vurmamam için bana bir sebep vermezsen öleceksin."
Şaka yapıyor gibi görünmüyordu. Galiba avlanan taraf ben olmuştum. Derin bir nefes aldım.
"Ben ilk defa dışarı çıkıyorum. Gidecek hiçbir yerim yok ve peşimde adamlar var. Lütfen beni içeri al. Yardıma ihtiyacım var."
Evlenme kısmını söylersem tetiği çekeceğini düşünüyordum.
"Gerçekten ilk defa mı çıkıyorsun?"
Şüpheyle beni süzdü. Kafamı salladım. İtiraf etmeliyim konuşmaya korkuyordum. Nasıl göründüğünden haberiniz var mı?
"Pekala, seni içeri alacağım ama burası benim evim. Ev sahibi de ben olduğuma göre benim kurallarım geçerli olacak. Ev sahibi ne derse ona uymak zorundasın."
Şu an nasıl mutlu olduğumu tarif edemem. Tanrım sana şükürler olsun. Bir kez daha kafamı salladım. İçeri geçtiğimde salonun güzelliğine hayran kalmıştım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Burası harika ama hiç oyun oynar mısın?"
Bir süre kaşlarını çattı.
"Ne gibi oyunlar?"
"Ah, şey... Bilgisayar oyunları?"
Bana dikkatle bakmayı sürdürdü. Ardından gördüğüm en güzel manzarayı; gülüşünü bana sundu.
"Teknoloji odası yukarıda bulunuyor. Birazdan orayıda gösteririm. Adım ne demiştin?"
"Park Chanyeol."
Elini uzattı. İnce uzun parmaklar, zarif eller ve güzel bir gülümseme kalbime iyi gelmiyordu.
"Byun Baekhyun."
Elini tuttum ve tokalaşmasına cevap verdim.
"Gel sana teknoloji odasını göstereyim."
Sanırım teknoloji odasından hiç çıkmayacaktım. Orada bir ömür yaşasam da olurdu. Umarım Baekhyun beni öldürmeyi düşünmezdi. Aksi takdirde bunu yapabileceğine inanıyordum. Biraz tuhaf birine benziyordu. Gerçi bende çok normal sayılmazdım. Yarın sabah uyandığımızda neler olacaktı?
Bölüm Sonu.
Biraz kısa oldu ama ne düşünüyorsunuz? Ayayay ben çok heyecanlıyım. Umarım seversiniz. 💜💜💜
