Anouk

Hoofdstuk 1

Vandaag is het maandag 8 september 2014. Het begin van de tweede week van het schooljaar.

Ik zit aan de ontbijttafel met een kop koude chocomelk en een boterham met honing voor mijn neus. Met gespleten ogen probeer ik de klok die boven het aanrecht hangt te ontcijferen, maar tevergeefs.

Ik zucht. Nu lukt dat óók al niet meer. Wat ben ik toch een blinde mol aan het worden.

Haastig zet ik mijn lichtgroene bril op. Het is al ruim tien minuten later dan ik hoopte.

'Holy pizza', mompel ik binnenmonds, terwijl ik de boterham naar binnen schrok en enkele boeken in mijn fleshy gele boekentas prop.

Ik smijt de deur open en gris de sleutel met het leuke sleutelhangertje van het haakje. 'Ik vertrek, mam! Tot vanavond!' Roep ik naar boven.

'Anouk, wacht!' Antwoordt een hese stem. Boven op de trap verschijnt mam, gewikkeld in een handdoek van Ikea. 'Ik moet je nog wat vertellen!'

'Vertel het vanavond!' Roep ik haar na, terwijl ik de voordeur dicht gooi en aan een razend tempo richting school fiets.

Uiteindelijk kom ik toch zes minuten te vroeg aan op school. Nadat mijn fiets op slot is gezet, wandel ik het schoolgebouw binnen. Mijn kliekje staat wat verderop, enkelen beginnen te zwaaien als ze mij zien.

Met het woord 'kliekje' geef ik een verkeerd beeld. Ik bedoel, mijn beste vrienden en onze acht meelopers. Oh, vandaag zijn het er zeven. Ik vraag me af of er eentje ziek is.

Ik begroet de groep met een snelle 'hoi' en ga naast Arno staan. Hij kijkt even naar mijn jasje.

'Och, zie hier: Anouk De Mus is neergedaald op aarde! En ze heeft een prachtig nieuw leren vestje!'

Ik let niet op het feit dat de halve speelplaats ons aanstaart en kijk mijn beste vriend al grinnikend aan.

'Je kan ook op een normale manier zeggen dat je jaloers bent.'

'Jaloers? Wie, ik? Dit is meisjesspul, dame!'

Ik doe het jasje uit en geef het aan Arno. 'Ik wed dat je er fantastisch mee staat.'

Hij haalt zijn schouders op en probeert zijn armen in de mouwen te proppen.

'Het is te klein.'

'Logisch,' zegt een andere stem van tussen de cirkel. Het is Marie, Mijn andere BFF. 'Wat is er niet te klein voor jou?'

'Daar heb je een punt', geeft hij toe, terwijl hij het jasje terug aan mij geeft. De meelopers lachen.

Dat is blijkbaar het enige waar ze goed voor zijn.

***

En dat was het dan, het eerste hoofdstuk! Laat alsjeblieft een reactie achter met tips enzo.

Dit verhaal bevat heel veel elementen uit mijn leven. Vraag mij alsjeblieft niet welke dat zijn.

Wel kan ik zeggen dat het hoofdpersonage in de verste verte niet op mij lijkt. Behalve het pizza-gedoe. Ik hou van pizza.

... En sushi.

... En ramen.

...Eigenlijk eten in het algemeen.

Ciao! ~Anna