florist :: chanbaek

yedi

babaannem çiçekçiydi
küçükken okuldan çıktığımda koşarak onun dükkanına giderdim
yani şimdiki dükkanıma
bana her gün çiçeklerle ilgili hikayeler anlatırdı
öyle başladı sevgim
hatta kendimi o kadar kaptırdım ki
büyüdükçe bana asıl çiçekler gerçekmiş, insanlar sadece öylesine nesnelermiş gibi gelmeye başlamıştı
babaannem, annem, ben ve ablam çiçekçide kendimize yeni bir dünya kurmuştuk
okul çıkışlarında evde ders çalışmak yerine sürekli onlarla vakit geçirirdim
dedem de çok katıydı derslerim konusunda
çiçekçide, annemlerin yanında ders çalıştığım halde inanmadı
babaannemden, annemden ve ablamdan kopardı beni
yurt dışında yatılı bir okula verdi

oha çok saçma

evet
saçma

ee sonra

sonra bir gün bi telefon geldi
babaannem ölmüş
dedem de hastaneye kaldırılmış
gittim işte apar topar
bir ay içinde dedem de ölmüştü
annem de bir daha benden kopmamak için tekrar buraya almıştı okulumu
babaannem ben burda değilken gittiği için hep çok kötü hissettim
sonra da hep babaannemin yanında olmayı seçtim

yani çiçeklerinin yanında

onun ruhu tüm çiçeklerde saklı
kırmızı karanfil gibi kalp kırıklığını, pembe garbera gibi yeni doğmuş bebekleri, siyah gül gibi ölümü simgeler benim babaannem

ben ne diyeceğimi bilemiyorum
başın sağ olsun

sağ ol

chanyeol senin sevgin
çok güzel
her şeyin gibi
çok güzel seviyorsun sen insanları
duyguların o kadar büyülü ki
sen asla basit bir çiçekçi değilsin
kendinden bahset dendiğinde çiçekçiyim diyip geçiştiremezsin

öyleyim ama
ve sadece babaannemi yaşatmak için uğraşıyorum

*

çünkü her kitaba dram koymalıyım