Jaebum yolun ortasına oturmuş ve bakakalmıştı. Hızla ayağa kalktı. -NE yaptım ben Tanrı aşkına?!!- diye bağırarak koşarak arabasına gidip telefonunu aldı ve Myung Soo'yu aradı bir süre çaldıktan sonra numaraya ulaşılamıyor sesini duyduğunda öfkeyle çok değerli arabasının tekerleğine sert bir tekme attı. Arabasına binip hızla peşinden gitti bu arada onu aramaya devam ediyordu ama hala o lanet telesekreter kaydı. Aradığınız kişiye şuanda ulaşılamıyor. Direksiyona vurup ilerlemeye devam etti. Nereye gideceğini bilmiyordu yalnızca onlara yetişmeyi umuyordu. Bir süre sonra yol ayrımına geldiğinde hangi tarafa gideceğini bilemedi ve durup direksiyona vurdu. -Lanet olsun ne halt yiyeceğim ben şimdi babama ne diyeceğim ya okuldakilere o aptal Jinwoon bile benden bilecek bunu ve Jiyeon ah cidden ne geçiyordu aklımdan aptalsın Kang Jaebum aptal!- Bir süre ne yapacağını düşündü eve gidemezdi. Babası büyük ihtimalle bu gece yine gelmeyecekti. Yinede onu bulmalıydı ama nasıl? Yalnız başına nasıl bulacaltı? O psikopata tek başına nasıl karşı koyacaktı? Jiyeon'un Myung Soo'ya karşılık verdiği anı hatırladı. Ardından yediği sert tokatla kendini kaybedişi. Tekrar direksiyona vurdu.
Jiyeon gözlerini zorlukla açtı alıştığı gibi rahat bir uyku uyumamıştı. Uyumamıştıki o... Hızla kalkıp etrafa bakındı odanın diğer ucundaki sandalyeye oturmuş ve kolunu masaya yaslamış onu izleyen çocuğa öfke ile baktı. Çocuk gülümseyerek yerinden kalkıp yatağın ucuna oturduğunda Jiyeon yastığı alıp ona vurdu.
- Hey tamam sakin ol prenses. Beni dövme artık. " Jiyeon biraz daha sinirlenip kalktı ve çocuğun suratına tam yumruk atacakken çocuk elini tutup onu duvara yaslayıp kendiyle arasında bıraktı." Seni dövmemem için bir sebep göremiyorum... Tanrım şu salak anıların hepsini daha önce yaşadığıma yemin edebilecek durumdayım. Dejavudan çok farklı bir durum bu uyarılıyor gibiyim belkide zamanda geri geldim Tanrım! "Myungsoo boş boş ona bakarken göz devirip konuşmaya devam etti." İlk uyandığımda her şeyi hatırlıyordum sanki yani... Ama çok farklı hani ilk rüyadan uyanınca her şeyi hatırlarsın ama beş dakika bile geçmeden unutmuş olursun ya onun gibi. Gün içerisinde onu hatırlatan şeyler olur falan aynı onun gibi ancak bunu hatırlatan şeyleri birebir yaşıyor gibiyim. Seni daha öncede dövdüm yani ben. "Myungsoo hala şaşkınlıkla bakarken çok mu sertvurdum acaba diye söylendikten sonra bir bardak su doldurup uzattı Jiyeon'a Jiyeon suyu alıp odanın etrafında dolanırken pencereden dışarı baktı bir süre." Kapının kilitli olduğunu biliyorum anahtarı kim bilir nerene soktun? Bu kısımla ilgilenmiyorum. Beni almanı Jb istedi değil mi? İşkence etmen için ah cidden şerefsiz bunu da hatırlıyorum bak gördün mü? Sen yerde yatacaksın. O konuda da anlaşalım. Ki daha önce anlaşmıştık senin için sıkıntı olmayacaktır. Beni bayılttığında tüm bunları hatırladım zaten. Yorgunum ve yapacağın pansumanla ilgilenmiyorum uyuyacağım." Jiyeon yatağa girdiğinde Myungsoo şok içinde yerdeki yatağa girdi bu rahatlığı konuşması anlamlandıramasada fazla etkilemişti onu bir süre sonra uykuya daldığında Jiyeon sırıtarak gözlerini açıp doğruldu. " Ama nasıl kurtulduğumu da hatırlıyorum." Elinin hemen cebine atmış Jaebum'un numarasını tuşlamıştı. Yalnızca bir kez çalmasından sonra hemen açılan telefonla Jiyeon gözünü hala Myungsoo'da tutarken usulca camın kenarına yaklaştı.
***
Onları gözden kaybettikten sonra Jaebum bir süre onu aramaya devam etmişti seçtiği yol çıkmaz bir yola çıktığı için geri dönüp diğer yola girmişti. Ve dolanıyordu. Sürekli kendine kızıyordu. Onu yardımı olacağını düşünerek Jinwoon'u aradı. Ona Jiyeon'u sahile götürdüğünü bir iki dakikalığına ayrıldığını döndüğünde onu kaçıranı gördüğünü ama engel olamadığını anlattıktan sonra Jinwoon'da evinden hızla çıkmış ve motorla etrafı aramaya başlamıştı. Jaebum polise çoktan gittiğini söylemişti. Oda polise giderek zaman kaybedemezdi. Sahil üzerinden geçen yolları ve evleri dolaşıyordu. Hatta yıkık dökük mahallelerdeki evlere tek tek dalıyordu. Ama orada sadece durumu içler acısı olan aileleri korkutmaktan başka bir şey yapamıyordu. Jaebum telefonun çalmasıyla arabayı durdurup baktı. - Baş belası ufaklık- yazısını görünce ikinci kez çalmasına izin vermeden telefonu açtı."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
EV ARKADAŞIM SEZON 2
Bí ẩn / Giật gân- Kendine geliyor. göz bebeklerinde hareketlenme var. Açık olan gözlerimi gözüme tutulan ışıktan kurtulmak adına kapayıp tekrar açtım. Doktorlar rahatlamışcasına bana bakarken doğrulmaya çalışsam da bu acıyla yüzümü buruşturmama sebep olmuştu. - N...