EV ARKADAŞIM SEZON 2

Anlamalıyım... Ancak anlamıyorum!

Jiyeon okulda sıranın üzerinde gözlerini açtığında üzerine örtülmüş olan cekete biraz daha sarıldı. Jin woon gözlerini iki derstir üzerinde tuttuğu Jiyeon'dan çekip az önce sinirden kalemini kıran Jaebum'a çevirdi. O öfkeli bakışlarını sabit tutarken Jinwoon Jiyeon'un "Sanırım ölüyorum" diyen sesini duyunca ona döndü. 

- Hemen hastaneye gidelim hm? Ben senin için izin alırım. "Jiyeon kafasını iki yana salladı. Bu sırada Jaebum gülerek onların önündeki sıraya oturmuştu onu umursamadan Jinwoon'a dönen Jiyeon sesinin normal çıkması ağraşmasına rağmen başaramadı."

- Zahmet olmak istemiyorum Jinwoon-ah. Yük olmak istemem. "Jaebum küçümseyen bir gülüşle ona baktı. Jiyeon'sa o ağzını açmadan gözlerini yüzüne çevirip kısık olan sesini umursamadan söylendi." Dur tahmin edeyim Bunu söyleyenin sen olduğuna inanmak çok zor bizim evimizde bize yük oluyorsun ama bu tarz biri olmadığını göstermeye çalışıyorsun. diyecektin değil mi? Ah zahmet etme sonbaharda banyo yapıp şortla soğuk ayarda açılmış klimanın altında yatacak kadar aptal değilim. Sadece senin gibi bir şerefsizin bu kadar kötü olabileceğini düşünemedim." Jaebum'un sırıtan yüzü asılırken şaşkınlıkla gözlerini açıp kapadı. Söyleyeceği şeyleri bu kadar iyi sıralaması her şeyin farkında olması tuhaftı kız çok tuhaf. Bir şey söylemeden kalktığında Jiyeon'un gözleri onun güçlü duruşuna ihanet ederek kapanmış yüksek ateşe yenik düşmüştü. Jinwoon omzuna düşen başın sahibine korkuyla bakıp bir kaç kez sarsmasına rağmen ayılmayınca narin bedeni kucakladığı gibi revire koştu. Jaebum kalbinin içinde oluşan sıkıntıyla elini üzerine götürüp arkalarından baktı.  "O pislik yaratık hastalığını bana da bulaştırdı. Bende gidip kontrol olmalıyım. "diyerek hızla arkalarından gitti." 

Ölme yalvarırım ölme! "Jiyeon şaşkınlıkla beyazlar kendinin sarıldığı yüzünü seçemediği cansız bedene baktı. Kendi tam üzerinden çekileceği zaman bir bağırma sesi ile gözlerini usulca araladı." O ruh hastası kız mikroplarını bana bulaştırdı diyorum bir şeyin yok diyorsunuz! Midemdeki bu korkunç ağrıyı nasıl açıklayacaksınız?!

- Ona vicdan azabı deniyor "dedi yerinden zorla doğrulan Jiyeon yanındaki sandalyede oturan Jinwoon hemen ona baktı"

- İyi misin Jiyeon? Bir şeyin var mı? "Jiyeon Jinwoon'a baktı ve kafasıyla onaylar gibi bir şeyler yaptı"

- İyiyim ben buraya nasıl geldim?

- Seni sevgilin getirdi "Dedi elindeki kağıtlarla içeri giren hemşire Jinwoon'u göstererek. Jiyeon gülümseyerek onaylayan Jinwoon'a baktı ve gülümsedi. Bu sırada Jaebum masadaki bir kaç malzemeyi alıp yere fırlattı ve bağırmaya başladı."

- Yine şu ağrı artık başladı tedavisini yapın bende defolup gideyim buradan! "Jiyeon şaşkınlıkla ona bakarken Jinwwon bir süre ona ve Jiyeon bakıp gülümsedi."

- Hadi Jiyeon gidelim seni eve bırakayım bir çorbada hazırlarım. "Diyerek Jiyeon'un kolunu omzana aldı ve beraber revirden çıktılar.Jaebum sinirle yatağı tekmeledi ve gelen hemşireyi itti"

- Bu berbat okulun berbat hemşirelerine ihtiyacım yok! "diyerek dışarı çıkıp uzaklaşan Jiyeon ve Jinwoon'a baktı" Henüz bitmedi ufaklık kara şövalyen her zaman yanında olamaz.

Jiyeon'la Jinwoon okuldan izin almışlardı. Jiyeon arabayı kullanacak halde olmadığından anahtarları Jinwoon'a vermişti. Yol boyunca Jiyeon yalnızca uyudu. Jinwoon'sa yola odaklanmaya çalıştı. Eve geldiklerinde Jiyeon arabadan indi ve içeri girdiler. Jiyeon merdivenleri çıkarken Jinwoon koltuğa oturmuştu.

- Ölsem Jaebum'un evine geleceğim aklıma gelmezdi.

- Şuan benim misafirimsin bir dakika bekle olur mu? "Jinwoon kafasıyla onayladığında Jiyeon odasına gidip üzerine kalın birşeyler giydi ve aşağı indi. Etrafa bakındığında Jinwoon'u göremeyince gittiğini düşünerek mutfağa girdiğinde Jinwoon'u masaya bir kase çorba koyarken gördü. Jinwoon Jiyeon'u görünce gülerek yanına gelip onu masaya oturttu ve eline bir kaşık tutuşturdu"