Kendim kendimi tuttu,
Silkeledi defalarca.
Gerçekliğe dönmem için
Sıraladı bütün numaralarını.
Ama ben kendime sağırdım.
Duyamadım dediklerini.
Hissedemedim hiçbir şeyi.
Yıllarca yaşadım kendimi sorgulayarak.
Fakat yararı olmadı hiçbir sorgumun.
Faili meçhul bir suçtu zihnimdeki düşünceler.
Yaraladılar ruhumu defalarca.
Zaman ilerlese de,
Ben sadece dönüp duruyorum
Olduğum yerde.
Kat ettiğim tek şey ise hiçlik.
Yorgunluğumun belli olmaması için direnirken,
Gülümsemeyi siper etmişim kendime.
Anlaşılmamak korkusu sarmış her bir yanımı,
Susmuşum hayatım boyunca.
Suskunluk sonum olmuş,
Anlamamışım...
Hiçbir şeyi anlamadığım gibi
Kendimi de anlamamışım.
Farkında değilmişim,
Aslında ben en çok kendime yabancıymışım..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YOK OLUŞ
PoetryBelki yadırgayacaksınız okuduklarınızı belki de kendinizden bir şeyler bulacaksınız. Öğrenmeye hazır mısınız?
