YOK OLUŞ

SESSİZ BİR HAYKIRIŞ

Kirli miyim ben anne?
Çok günahım var çünkü.
Masum değil miyim ben anne?
Birçok hata yaptım çünkü.

Kirlilik nasıl oluyordu sahiden?
Bedenen mi zihnen mi?
Benim ikisi de kirli anne..

Peki ya masumluk?
Hatalarından pişman olunca bile mi masum sayılmıyorsun?
Ben cevaplayamıyorum anne,
Sen cevapla.

Canım acıyor, hissedebiliyor musun anne?
Çünkü gerçek beni bilsen sende bırakırsın beni.
Çünkü her yüzüne baktığımda bana duyduğun güven geliyor aklıma.
Dayanamıyorum daha fazla bu yaşama.
Vicdanım beni yavaş yavaş parçalıyor anne,
Görebiliyor musun?

Sahiden görebiliyor musun?
Sahiden duyabiliyor musun?

Anne!!

Baba!!

Beni bu hale getiren sizlersiniz
Ama kötü hisseden yine benim.
Önünüzde eriyip gittiğimi görmeyen sizlersiniz
Ama vicdanı sızlayan benim.

Size hiçbir şey anlatamayan benim ama boğulan sizlersiniz.

İstediğiniz gibi bir evlat olamadım
Ama siz bunu bilmiyorsunuz.
Lütfen öyleymişim gibi olan bakışlarınız beni bulmasın.
Çünkü buldukça içim parçalanıyor...
Parçalandıkça yok oluyorum..

Ömrümün sonuna kadar bu yük benimle
Dışarıdan görünmese de
Omuzlarımda daima.

Ağırlığı artıyor gün geçtikçe
Ve ben zayıf,güçsüz biriyim,
Çabuk incinir,yıkılırım
Bilirsin anne.