2 + 1

Değişen Monoton Hayatım

Hayatım boyunca sürekli merak ediyordum ? Aceba nasıl bir histi ? Aşık olmak..Nelere yol açıyordu ve tam olarak neydi ? Gerçek miydi yoksa cidden insan beyinin bize oynadığı bir oyun muydu ? Cidden buna ihtiyaç duyuyor muyduk yoksa sadece çıkarlarımız doğrultusunda bize yardım ettiği için faydalandığımız bir silah mıydı ?

Ben Filiz Karataş , Lise 2 öğrencisiyim , 16 yaşındayım ve Türkiyede yaşıyorum.Kızıl saçlara , mavi gözlere sahibim ve gerçek bir kızılım.Vücudum ise oturaklı yaklaşık 1.75 boyundayım ve 65 kiloyum.  [Aklınızda görüntünün güçlenmesi adına tam görüntüsünü paylaştım]

Hayatımın her saniyesi aşırı monoton geçiyor.Bir günümü bana anlatın diye sorsanız size sabah kalk , hazırlan , okula git , yemek ye , okuldan gel , ödevlerini hallet , müziklerini dinle , bir kaç şey karala ve uyu dışında başka bir şey söyleyemem...Klasik dönem bitmişti bense babamın iş sorunları yüzünden okul değiştirmek zorunda kalmıştım.Neyseki en azından farklı bir şehire taşınmamıştık bu yüzden aşırı mutluydum.Hatta hiçbir duyguyu tam anlamıyla hissedemeyen beni ufacıkta olsa gülümseten bir süprizle karşılaşmıştım yeni okulumda.Çocukluk arkadaşım Melda da bu okula gidiyordu.Onla sıksık konuşuyorduk lakin bu iş olaylarından dolayı son zamanlarda onla konuşamamıştım.Şimdi ise yeni okulum onun da bulunacağı bir okul , emim buna çok sevinecektir.

Lakin ben ne olacağım ? Ne istiyorum ve neyi arzuluyorum ? Neyin nesiyim ve nereye gidiyorum ? Hiç bir şey hissetmeyiş olmam gerçekten çok mu normal ? Yoksa önleminin erkenden alınması gereken hastalıklardan mı bu da ? Tam olarak nasıl biriyim ? 

Bunlar benim cevabını bulmayı içtenlikle istediğim klasik sorularımdı.Lakin 16 yıllık hayatımda bu soruların tek birinin bile cevabını bulamadım.Yeteneklerime gelecek olursak en azından becerebildiğim bir kaç şey vardı.Annem ve babam işe erkenden çıktıkları için yemek konusunu çözmek için yemek yapmayı öğrenmem gerekti.Bu yüzden yemek yapmada baya iyi sayılırım.Bunun yanında ilham geldiği zaman çok güzel şiirler ve hikayeler yazabiliyorum.Genellikle karamsar bir insan olmamdan ötürü aşırı depresif ve karamsar şiirler ya da hikayeler yazıyor olsamda bu çok iyi yazdığım gerçeğini değiştirmiyor .Çünkü orta okul 6. sınıfta yazdığım şiir şehir birinciliği ödülünü almıştı.Bu da benim başarılarımdan biriydi.Ayrıca hobi olarak okçuluğa , bilime ve dillere ilgim vardı.Bu nedenden dolayı gelecek klüp seçimlerinde okçuluk klübüne katılmayı düşünüyorum.Benim gibi asosyal olan biri için çok sıkıntı olacaktır ama dayanabilirim diye düşünüyorum.

Kendimde buldum temel sıkıntı ise ne istediğimi ve ne olduğumu anlayamamdır.Küçüklükten beri duygulardan yoksun bir şekilde tek başıma yaşadım.Tek başına yaşan bir insanın kazanabileceği çoğu yeteneği kazanmış olsamda kaybettiği çoğu şeyi de kaybetmiş durumdayım.Amaçsızlık , isteksizlik , hissizlik benim neden ben olduğumu sorgulatıyordu.Çünkü çevremde böyle olan tek kişi bendim.Diğer herkesle aramda uçurum vardı ve buda benim normal biri olmadığımı düşünmeye itiyordu.Bir yandan da değişmekten korkuyor gibiydim.16 yıl boyunca oluşturduğum bu karakter değişirse nasıl bir şey olacaktı ? O zaman herşey benim için iyiye mi gidecekti yoksa daha berbat bir hale mi bürünecekti ?İşte bu gibi sebebler yüzünden de değişimden korkuyor ve ondan uzak durmak istiyordum.Kendimin ne olduğunu , ne tür yeteneklerimin olduğunu ve ne gibi eksikliklerimin olduğunu çok iyi bilsemde çözemediğim şey bu tarz sorulardı.Bunlara anlam veremiyordum.Tüm gece bu düşüncelerle yatakta bir sağa bir sola kıvarana durdum arada telefonumu açıp klasik bir sosyal medya adreslerime baktım bir şeyler varmı diye.Çok fazla bir şey göremeyince zihinimi temizlemeye çalışıp yumşak , miskler gibi kokan yatağıma doğru uzandım ve gözlerimi kapadım.