YILLAR SONRA
Yillar önce o ağaç evde otururken böyle bir adamla evlenecegim aklımın ucundan bile geçmedi.Aynada görüntüme son kez baktığımda üzerimdeki beyaz gelinlik beni adeta bir prenses gibi gosteriyordu! evet sonunda hayalimdeki adamla hayalimdeki sahnedeydim. Birazdan yanima gelecek ve davetlilerin yanina inecektik herşey planlandigi gibi olacakti. Yagmur elinde bir cicekle iceri girdiginde yuzundeki mutlulugu gorebiliyordum.
y:bunu sana yollamislar
z: ne bu hal yuzunde guller aciyor.
yagmur ciglik atarak sag elini havaya kaldirip " evleniyorum " diye bagirdi
yagmurun elinden cicegi alip inceledigimde bir kagit farkettim.
kagitta su yaziyodu: " En mutlu oldugunuz anda en deger verdiginiz seyi elinizden alicam ayni keremin bana yaptigi gibi"
gordugum seyle dehsete dusmustum.
yagmur ne oldugunu sordugunde ona birsey belli etmedi bu mutlu gunu bozmak istemiyordum biraz sonra kapi calindiginda iceri giren keremdi.
K: hazırmısın canım dediğinde
Ona o an ki şokla cevap veremedim
K:canım iyimisin
Z: kerem
K:zeynep birşey mi oldu
Z: yok birşey olmadı
K: iyi o zaman hazırsan aşağıya inelim
Z: tmm
Biliyorum ona söylemeyerek kötü birşey yaptım ama bu günün bozulmasını istemiyordum
Düğün biter
Eve gittiğimizde çok yorgunum yatağa yatmamla uyumuşum
Yıllar sonra
Sabah uyandığımda ilk olarak kızımın yanına gittiğimde odasında yoktu aklıma kötü kötü şeyler gelmeye başlamıştı. Nasıl çıkabilir ki odadan. Hemen Kerem'in yanına gittim
Z: kerem uyan damla odasında yok
O da hemen kalktı ve damlayı aramaya çıktık.
Aklım çok karışmıştı.Damla tek başına odadan çıkamaz.Hatta evden dışarı da çıkamaz.Aklıma ilk gelen şey Mert'in düğün günü bıraktığı not.Artık iyice korkuyordum.Kesin Mert almıştı kızımı.Tamam.Mert almıştı ama nereye götürmüştü?!
...
Alınabilecek bütün önlemleri almıştık.Son olarak polisede haber verdik.Dışarda resmini herkese gösterip aramaya başladık.Gören yoktu.O kadar çok ağlıyordum ki gözyaşlarımdan önümü göremeyecek hale gelmiştim.Bize kalan şey artık sadece haber beklemekti.Tabi kii bende Kerem'de bunu yapmak istemiyorduk.Ama Yağmur, Can, Barış, Melis hepsi bizi zorla eve götürdü.Kerem çok sinirli her yeri yumrukluyordu.Bense bedenim hissiz ağlıyordum.Sadece ağlıyordum.Sanki ben ağlayınca kızım geri gelecekti! Tabiki öyle birşey yok ama benim tek yapabildiğim şey buydu.
Bi yandan da Mert'i Kerem'e söylesem mi diye düşünüyordum.Ama Kerem'in onun yüzünden tekrar hapise girmesinden korkuyordum.Ama eninde sonunda öğrenecekti.Ben...Bilmiyordum...Her türlü Mert'in Damla'yı aldığını öğrenecekti.Söylemeye karar vermiştim.Şimdi de nasıl söyleyeceğim var!! Ürkekçe Kerem'in yanına gidip onu durdurmaya çalıştım.
