Asıl olaylar şimdi başlıyor
Sabah kalktığımızda kereme gelen acil telefonla birlikte yola çıktık.
Kerem arabayı çok hızlı kullanıyordu ona yavaşlamasını söylediğimde önce kilometre sayacına baktım sonra keremin yüzüne baktığımda çene kasının seyirdiğini gördüm ve bakışlarım onun direksiyonu sıkıca tutan ellerine kaydı
"Kerem yalvarırım yavaşla" diye bağırdım Bana doğru hışımla döndü (elleri hala direksiyondaydı)
"Kapa çeneni " diye üzerime kükrediyinde gerçekten çok korktum ondan hiç böyle bir şey beklemezdim
ve kenetlediğim ellerime bakarak
"Tamam " dedim
Kereme döndüğümde az önce benim pısırık hallerimi duymamışçasına yola odaklandığını gördüm ( hayvan herif) bakışlarımı yola odaklandırdığımda aklımda tek bir soru vardı 'keremi bu kadar sinirlendirecek arama kimden geldi ve işin kötü yanı aklımda hiç bir cevap yoktu.Bir an kereme sormayı düşünsemde az önce bana karşı olan kaba davranışı aklıma gelince bundan vazgeçtim
30 dakika sonra
Elimi radyoyu açmak için uzattığımda kerem bileğimi sertçe tuttu ve elimi sert bir şekilde kucağımın üstüne bıraktı.Ardından bakışlarımızı yola çevirdiğimizde karşıdan gelen arabanın bize çarpmasinin verdigi şokla bayildim .Uyandigimda keremin gözlerinin kapalı oluşu beni endişelendirdi aklımdan ölmüş olduğu düşüncesi geçerken ürperdim titreyen ellerimle bileğine dokunduğumda ilk başta nabzını hissedemedim biraz daha durduktan sonra hafif bir şekilde attiğini hissetmemle yüzümde buruk bir gülümseme oluştu ve hemen elime telefonu alıp ambulansı aradım
