Αγαπημένη μου εγγονή,
Τα μάτια μου δεν βλέπουν καλά πια , τα χέρια μου τρέμουν και με λίγη δυσκολία σου γράφω αυτό. Είναι κάτι πως ίσως το κρατήσεις για να με θυμάσαι και εμένα ε;
.
.
.
Το ξέρω πώς τα αντίο είναι δύσκολα. Ο γιατρός είπε ότι έχω λίγους μήνες ακόμη, τον ανάγκασα να μου πει .Η μαμά σου δεν το ξέρει. Καλύτερα έτσι. Αυτό το γράμμα θα το βρεις αφού θα έχω φύγει. Μην λυπάσαι , μην κλάψεις. Έζησα μια μεγάλη ζωή και πρόλαβα να σε δω .Η ολοκλήρωση στον άνθρωπο λένε γίνεται όταν γίνεται γονιός. Λοιπόν εγώ σου λέω ότι ολοκληρώθηκα δεν άνθρωπος ξανά, μόλις γεννήθηκες εσύ και ο αδερφός σου.
.
.
.
Δεν έχω βγάλει ούτε γυμνάσιο ούτε Λύκειο. Κάνε με περήφανο και πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Αν το πολεμήσω και το νικήσω αυτό, θα είμαι εκεί, στην αποφοίτηση σου να σε καμαρωσω. Είσαι μόλις 10 χρονών και ήδη καταλαβαίνεις πολλά. Θα γίνεις σπουδαία κάποια μέρα στο λέω εγώ ο παππούς σου. Μπορεί να σου λείπω κάποιες μέρες, μπορεί να μην είμαι εδώ κοντά σου ,αλλά ια είμαι πάντα κάπου. Κάπου όπου θα μπορώ να σε βλέπω.
.
.
.
Να είσαι χαρούμενη παιδί μου γιατί ο κόσμος είναι ένα κακο και σκληρό μέρος. Μην γίνεις ποτέ σαν αυτούς. Να είσαι πάντα ο εαυτός σου. ΖΗΣΕ!
.
.
.
Αν το βρεις αυτό μεγάλη, ίσως καταλάβεις όλα αυτά που σου γράφω. Θα τα καταφέρεις σε ότι και αν προσπαθήσεις .
.
.
.
Είμαι 72 χρονών. Έχουν δει πολλά τα μάτια μου. Μην σκας για μένα θα είναι σαν περιπέτεια προς το άγνωστο.
.
.
.
Σας αγάπω πολύ. Να προσέχετε. Να μην στεναχωρείς την μαμά σου. Να της λες πόσο την αγαπάς κάθε μέρα.
.
.
.
Υ.Γ Αν το βρεις στα 14 ή στα 16 ίσως δεν το καταλάβεις. Αν το βρεις αυτό στα 17 ξέρεις τι να κάνεις.
Ο παππούς σου
* Το βρήκα στα 14 . Τώρα είμαι 17 και ακόμα πονάει η ψυχή μου *
Για όλους εμάς που αγαπάμε τους παππούδες μας και τις γιαγιάδες μας.
