Ήταν όμορφη και μοναχική σαν το φεγγάρι. Αστράφτε άλλα μόνο όταν το ήθελε . Είχε μάθει να μην χαρίζεται έτσι εύκολα. Όποιος την ήθελε έπρεπε να την κυνηγήσει ,να την διεκδικήσει. Δεν δινόταν ούτε ανοιγόταν εύκολα σε κανέναν. Και όταν της ζητούσαν συγγνώμη όταν την πλήγωναν 《 δέκτη 》 έλεγε. Το 《 δε πειράζει 》 το είχε ξεχάσει από καιρό. Θα είχε τους λόγους τους.
