Doğaüstü!

Doğaüstü -2-

Bağırmam ile birlikte yüzümün sağ tarafına yediğim tokat ile sersemledim.bunu beklemiyor değildim,o cani bana her zaman vuruyordu.

"Yalan mı söylüyorum?!Hayır hiç babam olmadın benim.Hep nefret ettin benden.Annesiz yaşamak yetmiyormuş gibi babasızda bıraktın beni.!"Kızgınlıkla kızaran gözleri daha da yoğunlaştı.

Benden ne sakladığını bilmek istiyordum.Ne kadar ömrüm kaldığını,hastalığımın ne olduğunu bilmek istiyorum.

"Benden ne saklıyorsun."dedim sakince.Başımı öne eğip omzuma kadar gelen sarı saçlarımın yüzümü kapatmasına izin verdim.

Ortamı saran uzun bir sessizlikten sonra,söylediği şey kahakaha atmama engel olamadı."Sen yarı vampirsin."Karşısında tavana bakarak gülüyordum.

Beni başından sağmak için böyle saçma sapan birşey söylemesine gerek yoktu."Doğruları istiyorum."dedim.Kafamı indirip tam gözlerine bakarak.

Çünkü böyle saçma sapan birşeye asla inanmazdım."Evet sen vampirsin,bende bir vampirim.Annen vampir olduğun için doğum yaparken öldü.Eskiden dişin kanardı sık sık.Bu yüzden,acıktığında azı dişlerin uzayacak dikat et."

dedi ve sandalyesine geri oturup sigarasından birkez çekti içine.

Ben vampirdim.

Kan emiciydim.

Gerçek hayatta olmayan bir yaratıktım ben.

Uzun dişlerim vardı.

Çok hızlıydım.

Ve kan içiyordum.

Ben bir yaratıktım.

Sanki dünya dönmeyi kesmişti.Hayattan istediğim hayalerim vardı benim.

Evlenecektim,tam tamına 7 çocuğum olacaktı.

Artık olmayacaktı.Asla yaşlanmayacaktım.

Ben bir yaratıktım.Kan emiciydim.

Olabilecek en saçma şeydim.

"pe-peki güneş?"diye sordum.En saçma soruydu belki ama uzun konuşmasında herşeyi anlattı bana.

"Seni etkilemiyor,yarı vampir olmandan dolayı.Ayrıca uyuya biliyorsun."dedi ve dumanı yüzüme üfledi.

Hızla mutfaktan çıktım.Banyoya gidip elini yüzümü yıkadım.Rüyadaydım kesin.Gerçek değildi bunlar.

Ben insandım.Zavallı annesiz Taylor Williams.

Saclarımı kulağımın arkasına sıkıştırdım ve aynada görüntüme baktım.

Eğer hâlâ vampirsem nasıl görüntüm olabiliyordu?.

Banyodan çıktım ve mutfağa gittim."Baba madem vampirim.Aynada nasıl gözüküyorum."

Bana bakmadan konuştu."zamanla kaybolur."Ah harika artık kendimide göremeyecektim.

Kafamı salladım ve evden olabildiğim hızla koştum.Zaten aşırı hızlıydım.Rüzgarın saçlarımı savuruşunu hissedemiyordum bile.

Biraz durdum ve etrafıma bakındım.Evim deniz kıyısındaydı.Arkasında da büyük bir orman vardı.

Ben o ormandaydım.Etrafa uzun uzun baktım ve az ilerde gördüğüm kayaya ilerledim.

Yanına gidip oturdum ve başımı ellerim arasına aldım.

Benvampirim...

Benvampirim....

Benbiryaratığım....

HerkesinKorktuğu....

Sesler beynimin içinde dönüp duruyordu.Ben ne yapacaktım?Tek başıma nasıl başaracaktım.?

Annesizlik yetmiyordu sanki.

Kafamı kaldırdım ve denize gitmeye karar verdim.

Yavaş yavaş denize yürüyordum ki sırtımdan itilmem ile yere kapaklandım.Oww hayır.

Sızlanarak yerden kalktım.Oww bir hayır daha,en sevdiğim tişörttü bu.

"Üzgünüm."bir erkek sesiyle başımı yana çevirdim.

Beyaz bir tişört ve kot pantolon giyiyordu.Kahverengi saçları ve mavi gözleri vardı.Çok yakışıklıydı.

Bana gülümsedi.Evet şu anda kabul edebilirim,çocuk gerçekten de taştı.Çocuğu yiğecek gibi izlediğimi fark edince kendime gelmek için kafama bir tokat attım.

İçimden tabiki."Ne yapıyorsun sen?Bu en sevdiğim tişörtümdü."dedim.Ciddi hâlime bürünmüştüm.

Çocuk gülümsemesini tüm yüzüne yaydı ve konuşmaya başladı."Üzgünüm.Hızıma engel olamadım.Şey ben...şey..."Niye kekeliyordu?

Buda benim gibi yaratık olabilirmiydi.Yok canım.

Suçlu olduğunu anlamıştır belki de.Tek kaşımı kaldırdım,ve başımı hafifçe salladım.

"Ben Chris."deyip elini uzattı,elini sıktım,"Taylor."dedim.

Gülümsedi.Ne kadar çok gülüyordu böyle.

"Tanıştığıma sevindim Taylor,şimdi gitmem gerek."dedi ve hızla yanımdan uzaklaştı.

Bu sanki..fazla hızlıydı.?

Bir dakika oda vampir olabilirmiydi.?Yok canım.

Ama aklıma takılmıştı.Bütün gücümle koşmaya başladım.Bu çok fazla çünkü ben vampirim ,ve çok güçlü.

Uzaktan onu gördüğümde saniyesinde yanına vardım.Biran irkildi,gözleri şaşkınlık ile açıldı.

Merak içimi kemiriyordu.Eğer o da bir  vampir ise bu çok iyi olurdu.Bilmediğim şeyler vardı ve belki bana yardım edebilirdi.

Sonuçta bunları yapacak bir babam yoktu değilmi.Daha fazla bekleyemeyip sordum."Sen vampirmisin.?"

Gözlerinde bir an korku ve endişe belirdi.Mavi gözleri karardı ve ağzı hafifçe aralandı.

Konuşamayacağını anladığım an sorumu her kelimenin üzerine baskı yaparak tekrarladım."Sana diyorum,Sen.Vampirmisin.?"