Gözkapakları Arasında

Yeni bir hayata adım adım...

Oraya gittiğimizde tüm gözler ve sözler bana doğru yöneldi. Çok rahatsız edici bir durumun içerisindeydim. Her kim olsa bu durumdan rahatsiz olurdu 10 yaşında ki bir çocuk bile...

Bu insanların bana neden böyle baktıklarını anlamıyordum. Bende bu kadar dikkat çekici ne olabilirdi ki ? yine kendi kendimi sorular ile boğarken bir kız sesi ile irkildim. Çok kibirli bir sesti bu.

"Merhaba ben Şah buranın en çekici kızı olduğum söylenir. Sitede ki tüm gençler beni tanırlar. Bu arada 18 yaşındayım."

"Bende Kamina, memnun oldum."

Sırayla herkesle tanıştım. Arda, Berk, Çınar, Meriç, Buğlem, Arya, Şah gibi güzel isimleri olan insanlardı bunlar. Tanrım, umarım isimleri kadar içleri de güzel ve zarif  insanlardır. Şah'dan hiç hoşlanmamıştım. 'Abartılacak bir güzelliği yoktu insanlar bu kızın neresini bu kadar beğeniyorlardı?' diye kendi kendime düşünürken bir ses kulağıma fısıldadı.

"Çok tedirgin görünüyorsun." dedi sessiz ve yavaşca.

"Yeni insanlarla tanışmak beni biraz rahatsız ediyor."

"Istersen seni burdan kaçırabilirim." yüzünde kocaman bir gülümseme oluştu.

"Belki daha sonra." diyerek tersledim. Bu tavrımdan hoşlanmış olmalıydı ki yüzünde tekrar o gülümseme belirdi.

"Bu arada ben Arda 19 yaşındayım, tanıştığımıza memnun oldum bayan güzellik." yüksek ve gayet etkileyici bir sesle.

"Adım Kamina Pietro" dedim, ukala bir sesle "17 yaşındayım, İtalyan asıllı bir ailenin kızıyım. Bende hepinizi tanıdığıma çok memnun oldum ama şimdi yapmam gereken işlerim var." oradan uzaklaşmak için ayağa kalkarak "Iyi eğlenceler" dedim büyük bir tebessümle. Herkesin yüzünde gülümseme vardı ve bir sürü ses aynı anda "Iyi gunler, kolay gelsin, memnun oldum Kamina." gibi yanıtlar veriyorlardı. Hızla masadan kalkıp eve doğru yürümeye başladım. 5-6 adım sonra arkama baktığımda hiç kimse görünmüyordu. Tanrım bu insanlar neden böyleler? Vücudumda ki tüm hücrelerim bir an önce eve gitmek istiyordu. 5 dakika sonra eve gelmiştim. Hemen üzerime rahatça spor yapabileceğim kıyafetlerimi giydim ve salonda olan anneme; "Ben spora gidiyorum." diyerek hızla oradan ayrıldım.  Öyle hızla ilerledim ki annemin sözlerini boğazına düğümlemiştim sanki. Anneme böyle davranmayı hiç sevmiyordum ama burda ki ilk günüm olduğundan beni soru yağmuruna tutacağı her halinden belli oluyordu. Apartmadan çıktım ve arabama atlayıp şoförü bekledim. 17 yaşında olduğum için araba kullanmam yasaktı. Şoför Türk olduğundan ona sadece "Beni spor yapabileceğim güzel bir yere götür." dememin yeterli olduğunu düşünerek bu düşüncemi dile getirdim.

  

                   15 Dakika Sonra

Yemyeşil ve huzur dolu bir yere geldik.  Arabadan indiğim gibi derin bir nefes aldım. Biraz yürüyüşün ardından tempolu bir şekilde koşmaya başladım. 30-40 Dakikamı böyle geçirdikten sonra arabanın bulunduğu yere giderek eve dönmemizi söyledim. Yol boyunca bu gün olanlar gözümün önüne geldi. Özüm ile tanışmamız, Şah'ın bana olan kibirli tavrı, Arda'nın bana olan ilgisi... Hepsinin bir sebebi olmalıydı. Bütün bunları düşünürken şoförün sesi ile eve geldiğimizi fark ettim. Hiç kimseyi görmemeyi umarak hızla apartmanın giriş kapısına doğru yürüdüm. Yaklaşık olarak 1 dakikamı asansörde geçirdikten sonra dairenin önüne gelip zile bastım. Içeriye  girdiğimde salonda annem ile Özüm oturuyorlardı. O kadar derin muhabbet ediyorlardı ki benim eve geldiğimi fark etmemişlerdi. "Merhaba" diyerek tekli koltuğa oturdum. Özüm çok üzgün görünüyordu annem ise halinden gayet memnundu. "Hoşgeldin Kamina seni beklerken Özüm ile biraz sohbet ettik çok şanslı birisi olduğunu bir kez daha Özüm ile kanıtladın."  Özüm yüzünde kocamam bir gülümseme ile;

"Teşekkür ederim efendim" dedi.

"Ahh tatlım bana Ysbelle diyebilirsin."

"Pardon bayanlar ben duşa giriyorum 10 dakika sonra size tekrar katılacağım."

Duşa girdiğimde annem ile Özüm'ün neler konuştuğunu düşünüyordum, zamanın nasıl geçtiğini anlamadan duştan çıktım.  5-6 dakika geçmeden odamın kapısı çaldı ve içeriye Özüm girdi.

"Kamina bu gün olanlar için çok özür dilerim."

"O kadar önemli değildi tatlım üzülme."

"Annen ile senin hakkında konuştuk böyle bir kızın hayatı neden sevmediğini anlayamıyorum."

"Gerçekten İtalya da çok güzel hayatim vardı." yüzüm bir anda şekil değiştirmişti.

"Neyse asıl konumuza dönelim. Bu gün sana çok kötü davrandık bu yüzden bu gece seni yemeğe davet ediyoruz."

"Aama be..."

"Şşş itiraz istemiyorum. Akşam 6 da kapınıza gelip seni alıcam hazır olsan iyi olur diğerlerini bekletmeyelim." Özüm bana kocaman sarılarak artık eve gitmesi gerektiğini belirtti. Dış kapıya kadar ona eşlik ettim. Özüm gittikten sonra annemin yanına geçerek tekli koltuğa oturdum. 

"Bu akşam yeni arkadaşlarımla yemeğe çıkacağız."

"Ahh Kamina sen harikasın." diyerek bana öpücük attı. Bu tepkisine anlam veremedim sonuçta bende genç bir kızdım, benimde bir hayatım vardı.

"Ne giyeceksin hayatım ?"

"Düşünmedim."

"Saçlarını ne yapacaksın ?"

"Bilmiyorum anne."

"Pekala son bir soru daha, bu yemek saat kaçta ?"

"6"

"Ahh Tanrım çok az zamanımız var."

"Anne saat daha 15:37"

"Tamam sen biraz dinlen ben gelip sana yardım edeceğim."

Annemin modacı olmasını bu yüzden çok seviyordum onun sayesinde çok güzel kombinlere sahip oluyordum. Annemin yanağına bir öpücük kondurup odama gittim. Üzerimde bir yorgunluk var derken uykuya dalmışım.

                     1 SAAT SONRA

7 Gündür rüyalarıma gelmeyen o erkek bu gün bir anda rüyamda belirmişti. Bu sefer çok üzgün görünüyordu. Ilk defa böyle görmüştüm onu. Sanırım bu insanlardan hoşlanmamıştı. Ama bunun sadece bir rüya olduğunu biliyordum. Ve bunu biliyor olmam kalbimi acıtıyordu. Hayatımda ilk defa aşkı hissediyordum.. Hiç dokunmadan. Ama o benim kalbime dokunuyordu. Hiç kimsenin hissettiremediği duyguları hissetmemi sağlıyordu. Bu yüzden uykuyu çok seviyordum. Hayatımın aşkı bir hayaldi. Ama şuna inaniyorum ki bir gün onu bulup hayatımı değiştireceğim...