Яаж яваад энэ төмөр залуутай найзладаг болсноо ойлгох юм алга. Ямартай ч энэ залуугийн ардаас хамгийн их гүйсэн нь би байх.
Анх ахлах сургуулийнхаа төгсөх ангид хүүхдүүдэд шоглуулчихаад сургуулийн арын талбайд нус, нулимсандаа хутгалдчихсан сууж байтал Крис надад тусалсан юм.
Яг ч туслаагүй л дээ. Намайг чангаар орилон уйлж дуусах хүртэл минь чимээгүй хажууд зогсож, цагаан кетээ арчсан алчуураа сунгасан.
- Уучлаарай .. гэхдээ энэнээс өөр алчуур алга.
Тиймээ тэр яг ингэж хэлсэн. Хөлдүү ч юм шиг.
Би түүний алчуурыг аван хоцорсон ч нулимсаа бол тэрүүгээр арчаагүй л дээ. Дараа нь тэр алчуурыг нь угааж цэвэрлээд индүүдэн түүнийг олж өгсөн.
Тэр явдлын дараа би түүнийг мартахыг хүссэн ч бид хоёр нэг их сургуульд орчихсон. Тэгээд л тэр үеэс би түүнтэй чаргууцалдаж найзаа болгож чадсан билээ.
Гэхдээ Крис үнэхээр хөлдүү нэгэн. Бүр хэтэрхий хөлдүү.
***
- Крис хамт явж догбугги идье
- Үгүй
- Гуйж бай ...
- Үгүй
- Тэгвэл хамтдаа кино театр орцгооё
- Үгүй
- Яагаад
- Үгүй
- Ёохх ... чи яг юу сонирхдог юм бэ? Тэрийг чинь хамт хийе
- Үгүй
- Насанд хүрэгчдийн кино цуг үзэх үү?
Миний нүүрэнд ёжтой инээмсэглэл тодорсоор түүнийг хажуунаас ёворвол тэр над руу дүрлийтэл ширтсэнээ
- Чамтай цуг үзэхгүй. Ганцаараа үзнэ.
Эцэст нь түүний амнаас "үгүй" гэдгээс өөр үг гардаг л юм байна.
Би түүний хариултыг сонсоод сургууль даяар сонсогдохоор чанга инээтэл их сургуульд танилцсан найзууд маань биднийг тойрон, хүрээлж эхэллээ.
- Крис бас юу гэж хэлсэн болоод Сүжин чи ингэтлээ инээгээд байгаа юм?
Би элгээ тэвэрсээр инээхгүйг хичээн Крис рүү харан "хэлчих үү" гэсэн харцаар харвал тэр хүний урманд ямар ч сандарсан харц гаргасангүй.
Түүний энэ хөлдүү байдлаас болоод инээх хүсэл минь ор мөргүй хийсэн алга болох нь тэр.
