The Sweetest Pain

Chapter Twenty-Seven

Chapter 27

       NASA bahay na ako. Hindi na ako nagtagal pa roon sa hospital. Hinatid ako ni Rain pauwi sa bahay. Si Doc naman ay marami ang bilin sa akin na dapat doble ang pag-iingat ang gawin ko.

Doc said too much emotions can increase my hate rate lalo na at buntis pa ako. Iniwan muna ako ni Rain dahil may aasikasuhin pa daw ito sa negosyo niya. She only knew na may sakit ako, I didn't tell her that I'm pregnant mas mabuti na iyon lang ang malaman niya. Ayokong mag alala siya sa akin.

Diretso akong pumunta sa kwarto ko. Went straight to the bed and lay down. Pinakiramdaman ko ang puso ko, hindi naman siya mabilis at hindi rin mahina. Doc said namamana daw ang sakit na ito.

    Arrhythmia is very silent, you never know that you have this kind of sickness inside your body. Pero nararamdaman ko na siya these past few weeks, nararamdaman ko ang pagsikip ng dibdib ko, panghihina, pagbilis ng puso ko at paghina ng tibok nito. Akala ko normal lang iyon pero hindi pala.

   Wala naman ganitong karamdaman sila Mom and Dad sabi ni Rain. Isa lang ang pwede kong mapagmanahan nito, my biological Mother of course.

  Rare lang daw kasi ang makakakuha ng ganitong karamdaman. Hindi naman siya ganoong kadelikado, pero kung sari-saring emotions na o napagod ka ng sobra it may lead to danger. And me being pregnant is dangerous.

  May chance na habang iluluwal ko ang bata maaaring huminto sa  pagtibok ng puso ko at ngayon pa lang kinakabahan na ako. I want my child more than anything else.

Wala na akong hihilingin kundi ang mabuhay itong bata sa sinapupunan ko.

     Pwede naman ako sa normal delivery, pero kung cesarian it would be much easier and less dangerous sabi ni doc. Pero dahil gusto kong iluwal ang anak ko ng normal ay kakayanin ko.

There will be a 50 percent chance that I will survive and a 50 percent that I would die. I'm holding to that 50 percent that I will survive this for my baby.

Hinawakan ko ang tiyan ko. I still can't believe that I'm pregnant. I'm a mother now and it excites me. Ganun rin kadali napalitan ang kasiyahan ko dahil alam kong pagkatapos nito wala ng magkokonekta sa amin ni Kiel. I will be his ex-wife and the woman he impregnated.

Alam kong si Kiel ang ama nito wala ng iba. I never let any guy claim me because it was him alone. Siya lang naman ang hinayaan kong umangkin sa buong pagkatao ko.

   I wish he was here. Carresing my tummy and talking to our baby. Pero masyado ng komplikado ang lahat. Sandra is also pregnant. But I will try. I will try to talk to him, to father my child even if I'm not his wife anymore. I will try to tell him.

"Baby kapit lang ha? Kapit ng mahigpit kay Mama." napapangiting sabi ko habang hinahaplos ang tiyan kong wala pang bump.

Lumabas ako ng kwarto para kumuha ng pagkain. Habang bumababa sa hagdan ay nakatingin ako sa mga paa ko. Hanggang sa may narinig akong mga yapak na dahilan kung bakit naiangat ko ang mukha ko.

"Kiel..."

Ngunit hindi man lang niya ako pinansin at nagtuloy lang sa pag-akyat. Ang planong kukuha ng pagkain ay nauwi sa pagsunod ko sa kanya. This is my chance to tell him. Hindi ko papatagalin ang tungkol sa baby. He deserves to know.

"Kiel sandali..." hindi pa rin niya ako pinansin.

Nagtuloy-tuloy siya sa kwarto niya. Nataranta naman ako ng kumuha siya ng maleta at mga damit sa closet niya.