Capitulo Uno

2.1K 58 0
                                    

"On June 19, 1861, Dr. Jose Protacio Rizal Mercado y Alonso Realonda was born in Calamba---- blahblahblah" Discuss ng super duper boring ng Prof.

History Class kasi and This is the most boring subject ever!!!!!
As in, pinagaaralan puro past!!
They didn't know the word 'Past is Past'?!

Hays. Do we need to Learn about that freakin' heroes?! Of course, Not!

Ugggh! This is so B.O.R.I.N.G!

"Ms. Cortez?" tawag ni Prof Ofelia Velasquez

"Hmm Yes, Prof?" I confidently answered, yung tipong pang Q and A portion. Oh Yeah!

"Do you pay attention?" OMG you make me so G-R-R-R! Daming tanong ah! Inis.

"How much?" Everyone laughs. I'm a great joker and also a dyosa! *winks*

"I'm dead serious!" She scold, omgee she looks like my mom wherever she gets angry! *roll eyes*

Lumakad na ko paalis ng room.

"Where do you think you're going?"

"Hmm. I think it's none of your business" then lumabas na ko. I don't need that freakin' subject!
History is my last subject. Actually, kakastart lang nun 1 hour ago...

San ako ngayon pupunta? It's already 5:30 pm na.

Ah! I'm just going to bar! Yeah! Party!

*••*••*••*

"Bakit. Ngayon. Ka. Lang?!" Omgee! Shocks! Nagulat ako kasi andito si Mom. Eversince Daddy died once in the lifetime nalang sya nandito.

"Bar" matipid Kong sagot

"Uwi ba into ng estudyante?! Ha?! Lagi ka nalang bar ng bar! Puro bar! Puro lakwatsa! Puro gimik! Di ka na ba talaga----"

"Di na talaga ako magbabago " I cut her off..
If dad was here... Hindi ako ganito ngayon.
I just went upstairs. To my room. At humiga na. I'm tired of this.

I'm Adela Cortez and I wish I was in the different time and place.

*••*••*•••
Kinabukasan...

It's 8 am, Sunday ngayon and yeah walang pasok. Naligo nako. Nagbihis. Bumaba for breakfast.

"Good morning, manang Feliza" I greet. Well, manang Feliza is my mom's maid till' now, sya Marin ang tumatayong 2nd mother ko.

"Oh hija, Adela, Good morning din, breakfast na" I smiled. Kaming dalawa lang dito since na nasa condo na si mom tumutuloy. Last ko syang nakasalo sa dinner and breakfast eh buhay pa si dad.

"Nga pala hija, narinig ko away nyo nyo kagabi. Napaka pilya mo talagang bata ka, gabing gabi ka na umuuwi! Alalang alala sayo ang mommy mo." Nag aalala pala sya? I'm surprised. Hindi kasi halata.

"Ano ba, Adela, nagtatrabaho ang mommy mo para sa kinabukasan mo , kaya wag ka manibugho dahil wala syang oras sa iyo" ngumiti nalang ako kay manang.

Pagtapos kumain, kinuha ko ang phone ko sa room at pumunta sa sala.

Habang naka upo sa sofa, tumabi sakin si manang at nginitian ako.
Yung tipong Long-Time-No-See-Its-Nice-To-See-You-Again na Ngiti! Omg!

Okay, that was very creepy.

*••*••*••

Maraming salamat sa pagbabasa! Pindutin lamang ang 'vote'. Adios!

El Hombre de 1888Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon