El Hombre de 1888

Capitulo Dos

"Alam mo hija, may kakilala ako na sobrang kamukha mo at naalala ko sya sa iyo" nakangiti but mangiyak ngiyak na sabi ni manang.

Haluh?! May kamukha ako?! No this can't be! Ayoko ng may kahati sa dyosa at maganda Kong face! Hmp!

"Hays, manang even if I look like that girl, maybe she has a peaceful life, happy family, and true friends." unlike me...

"Mayroong mapagmahal na pamilya si Adelina" hays now I wish I was Adelina.. But.. Nasan kaya ngayon si Adelina?

"Siya nga pala hija, gusto mo bang sumama sa akin?" Tanong ni manang sa kin

"Saan po?"

"Sa Simbahan ng San Carlos hija linggo ngayon" napaisip ako, ang boring din naman dito so pumayag nalang ako.

*••*••*••
Hapon na, I'm wearing white sleeveless dress and white flat shoes. Oh diba pang angel na dyosa ang datingan! Pak!

Nag taxi kami and now I know sa province pala iyon! Gosh! Magsisimba na nga lang si manang province pa! Sosyal ha!

Nakarating na kami it's fine naman but... It's so weird! Nagtapos yung mass at pumunta kami sa plaza, ang weird ng mga tao dito kasi lahat sila naka tingin sakin...
Why, ngayon lang ba sila nakakita ng dyosa? Charr!

Pumunta kami sa parang haunted house kasi naman! Sobrang makaluma at Spanish style ang house at madumi na.

And there I saw an old woman in a wheel chair.

"A-Adelina?A-Aking b-butihing e-estudyante?" Ha? Adelina? As in yung kamukha ko? Medyo mahirap na sabi ni Lola kasi mukhang nasa 100 plus na sya! Wow!

"Ate Luceng, hindi sya si Adelina, Sya si Adela Cortez alaga ko" pakilala ni Manang sa akin

"Ngunit... Kamukha nya si Adelina."
Sabi pa ni Lola Luceng

"M-Muling P-Pagsilang..." Manghang sabi ni Lola Luceng na teary eyes..

"Feliza... Maari mo ba kaming iwan kahit sandali?" Request naman ni Lola Luceng kay Manang at nang iwan kami ni Manang ay...

"Masaya akong makita kang muli Adelina, kay tagal kong hinihintay ang iyong pagbabalik, aking butihing estudyante."

"H-Hindi ho ako si Adelina---"

"Balang araw ay maiintindihan mo rin ang lahat at ngayon ika'y aking nasilayan na, maari na kong mamahinga" sabi nya at unti unti na syang pumikit

"Lola? Lola Luceng?" I called but she doesn't responding..

"Lolaaaa! G-Gumising po kayooo!" Sigaw ko at unti unting tumutulo ang luha ko

"A-Anong n-nangyayari d-dito?" Tanong ni manang

"S-Si L-Lola L-Luceng P-Po A-Ayaw G-Gumising..."at umiyak na talaga ako, Ngayon ko lang sya nakilala but for Pete's sake! I'm crying!

"Shhh.. Tahan na hija, sadyang hinintay ka lang nyang dumating bago sya mamahinga" bakit parang tanggap lang ni Manang Feliza? Tsaka anong hinintay ako? Ano bang connection ko sakanya except na magkamuka kami?

"Alam kong marami pang katanungan ang bumabalot sa iyong isipan ngunit maiintindihan mo rin ang lahat sa tamang panahon.."

Dumating na ang Ambulance at naconfirmed na wala na talaga si Lola Luceng.. So 1 week na kaming andito at katatapos lang ng burol ni Lola Luceng at kasalukuyan akong nasa Library..

Habang nakatingin sa Bookshelves may nakita akong book or should I say Journal? Kinuha ko ito't bubuksan Sana ng may papel na nahulog.. Binuksan ko ang papel at isa yung letter...

7 de Agosto de 1889

Mi amor,

Perdon per lo que decidido.
Hago esto porque quiero que
estes a salvo.

Lo siento por romper mi promesa,
Mi amor. Incluso si te dejara,
te amo todavia. Espero que nos
encontremos de nuevo, en otro
tiempo y lugar.
Y por ultima vez te quiero,
mi bella dama.

Hasta que nos volvamos a encontrar,

AF

Okay, What was that? Wala akong naintindihan kasi puro spanish maliban sa AF...

Sino kaya yun? Hays wag mo na alamin, Adela! Curiousity kills the cat nga dibuhh?

"Hija, eto na siguro ang tamang panahon" then she smiled weirdly

"M-Manang F-Feliza?"

"Maligayang pagbabalik, Adelina"

And Everything went black...