Year 3000 | ✓

Day 7

I slowly open eyes, umaga na pala. Medyo masakit parin ang ulo ko pero pinilit kong tumayo.

This is my 7th day here in year 3000, 3 days from now babalik nako sa dati kong buhay.

I took a bath and dressed well, David and I decided to meet Mr. Bob before we both go back to our old life. Tutal ay wala namang mawawala pag subukan naming pakinggan yung mga gustong sabihin ni Mr. Bob eh.

Paglabas ko ng aking kwarto, nakita kong nakabihis na rin si David. We are both ready to go, pero bago pa man kami makalabas sa pinto ay bigla kaming nauntog sa transparent glass na hindi namin alam kung saan nanggaling. Wala iyon doon kanina, it seems like hinaharangan nito ang pinto para hindi kami makalabas.

“What's happening?” - I asked, pero ni isa sa amin ay walang sumagot.

Both of us were motionless, hanggang sa unti-unting lumiwanag yung transparent glass na naging dahilan ng pagka-silaw namin.

I close my eyes so hard. Mukhang anytime na makita ko ang liwanag ay pwede akong mabulag.

I heard a moan from David.

What's happening? Is he in pain?

Napa-upo ako ng maramdaman ko ang pag kirot sa ulo ko. I don't know what to do, I feel like I am being hypnotized. I can hear soft voices inside my brain saying that it is okay to open my eyes.

Is it really okay?

I was about to open my eyes when I heard a loud bang, then suddenly nakarinig ako ng bagay na nabasag. When I open my eyes to check where it is coming from, I saw Mr. Bob in front of us. Hawak niya ang sungkod niya na halata namang ginamit niya para mabasag ang glass.

I remained quiet habang sobra parin ang kaba, he really looks creepy in person.

Niyaya niya kaming lumabas na sa unit at walang pag aalinlangan naman namin siyang sinundan.

He seemed so tense and nervous kaya naman mas lalo akong kinakabahan, para siyang nagmamadali.

Nang makarating na kami sa Biells’ Caffeine, hindi pa man kami nakakapag- order ay bigla na siyang nag tanong.

“Ilang araw nalang?” - He asked in a deep manly voice. It gives me the chills.

“Ilang araw ang alin?” - David asked back.

“Ilang araw nalang ang natitira bago kayo bumalik sa year kung saan kayo nararapat?” - He asked straightforward.

“3 days nalang, why?” - sagot ko. nalilito na talaga ako. There are a lot of questions keep churning into my mind, and I need an answer for those questions.

“You really need to leave right now!” - Halos magulat ako ng pasigaw na ang pagsalita ni Mr. Bob

David and I remained silent, halatang dalawa kami ay takot magsalita, at parang nabasa naman ni Mr. Bob ang nasa isip namin kaya pinasunod niya kami sa kanya.

Umakyat kami sa 2nd floor ng biells’ caffeine, napakalawak ng place pero parang bodega lang. Pumasok kami sa loob ng malaking pinto, and there we saw 5 people inside.

Halos lahat sila ay titig na titig sa amin kaya naman hindi ko maiwasang mailang. They all look older than us.

Why did Mr. Bob brought us here?

“These people are Juan, Jelay, Kris, Lilianne, and Aljon. They are all like you.” - Mr. Bob stated.

Napakunot ang noo ko sa sinabi niya. What does he mean?

“This jump to year 3000 is a trap!” - panimula ni Mr. Bob, nanatili naman kaming tahimik habang nakikinig. “Lahat ng nakakarating sa year 3000 ay di na nakakalabas. Lilinlangin kayo ng universe at hahayaan kayong mag stay dito ng 10 days pero ang totoo ay unti-unti niya kayong nililinlang para hindi kayo makaabot sa deadline ng araw ng inyong pag balik.” - dugtong niya.

Halos mapa-nganga ako sa narinig ko. I don't know what to say. Totoo ba ito?

“Lahat kami dito ay biktima ng Universe. Ako ay galing sa year 1975, si Juan ay galing sa year 1989, Si Jelay ay galing sa year 1992, Si Kris ay galing sa year 1998, Si Lilianne ay galing sa year 2000, at si Aljon ay galing sa year 2007.” - paliwanag niya.

“So lahat kayo trapped na dito habang buhay?”- Tanong ni David na halata namang natatakot rin.

“Oo, kahit kailan ay di na kami makakabalik pa sa taon kung saan kami nararapat.” - ani ni Juan.

Halos tumigil ang mundo ko sa narinig. Hindi pwede to! Ayoko dito.

Gusto ko nang bumalik sa year 2020.

Ayaw ko na dito.

to be continued..