Jesse

hoofdstuk 23: Jesse, een vriendin en weer naar school

"Hey dominque!" roep ik als ze met haar twee beste vrienden door de gang loopt waar mijn kluis staat. "Wat ga je doen?" Sist Yamaja in de hoop dat ik geen gekke dingen ga doen. "Kijk is aan meiden." Zei Dominique vol ongeloof. "Daar hebben we ons krengetje." Ongeloof verruilt zich in arrogantie. Ik had het kunnen weten. Mijn goede voornemen voor het nieuwe school jaar is om ook bevriend te worden met Dominique en haar meelopers, maar zo maakt ze het me verdomde moeilijk. "Wij gaan afspreken." Besluit ik dan maar te zeggen. "Want ik wil dat ook wij goed kunnen opschieten." Het gezicht van Dominique vertrekt. Dan zucht ze. "Okey dan. Vanmiddag, twee uur bij de ingang van school. Je hebt een kans bij mij." Zegt ze twijfelend. "Goed!" Roep ik vrolijk. "Meiden we gaan." Arrogant gooit Dominique haar haar over haar schouder Heen. En loopt samen met haar meelopers veder de gang door.
Yamaja kijkt mij raar aan "meen je dat serieus?" Vraagt ze bedenkelijk de lichte trillen in haar stem kan ze niet verbergen. "ja, ik wil geen onderlinge spanningen. Ik kan met iedereen goed opschieten, dus waarom niet ook met haar en die twee kontelikkers." Yamaja rolt met haar ogen,"wat jij wilt maar vak me niet lastig met haar problemen." Ze gooit haar kluisje die naast de mijne zit dicht en loopt naar de kantine waar de rest van onze klas zit.

"Gaan we?" Vraagt Dominique als ze gedag heeft gezegd tegen haar vriendinnen. "Ja zullen we ergens wat gaan drinken hier naast?" Vraag ik. Ze knikt en we stappen op de fiets. Net naast de school zit een gezellig restaurant. Binnen enkelen seconden zijn we er. "Goede middag. Hadden jullie gereserveerd?" Vraagt de vrouw achter de Balie. "Ja. Op de naam van van goud." Zegt Dominique voor ik nee kan zeggen. "Moment." Zegt de vrouw en ze sjokt naar een collega. "Ik had niet geserveerd." Fluister ik zachtjes. "Weet ik." Fluistert Dominique zachtjes terug. "Maar Het is druk anders hebben we geen plek." Ze knipoogt naar me en ik grinnik. Ondertussen komt de vrouw terug. "Loopt u maar mee naar uw tafel." We lopen mee naar het tafeltje achterin. "Waar is onze ruzie begonnen?" Vroeg Dominique toen we eindelijk aan tafel zitten. "Ja dat weet ik eigenlijk niet." Antwoord ik. "Ja ik eigenlijk ook niet." Onzeker begint ze te lachen. "Ja ik weet het wel." Zegt ze dan onzeker. "Toen onze ouders ruzie kregen over geld." Ik zuchtte. "Dat is waar ook." Mijn ouders hadden jaren geleden wat geld gewonnen in een loterij. Hiermee hebben ze een bedrijf gekocht. Ook de ouders van Dominique hebben een bedrijf, en handelen in het zelfde. Ze zijn concurrenten van elkaar en daar is jaren geleden een keer ruzie van gekomen tussen onze ouders. "Ja en ik was jaloers." Gaf Dominique toe. "Eerst was ik de enige die met mooie kleren liep in groep 3. En alles had en stoer kon doen." Zei ze. "En toen ik ineens ook." Vulde ik aan. "Klopt. Daarbij voelde het als een wedstrijd. Wie het mooiste eruit zag en wie de nieuwste spullen heeft." Zei ze daarop. "Ik snap het maar het is nergens voor nodig hoor." Zei ik vriendelijk. Dominique knikt onzeker en kijkt dan even naar de deur van het restaurant. "Sorry." Zegt ze dan uiteindelijk. "Ach joh, vergeven, vergeten. Vrienden?" Vraag ik. "Ja is goed, is veel gezelliger hè." Antwoordt ze. "Kan ik jullie drink bestelling op nemen." Vraag de ober die ineens aan onze tafel staat. "Cola!" Zeggen we in koor. En we beginnen te lachen.

"Jij heb het goed gemaakt met Dominique?" Vraagt Jesse vol ongeloof. "Nee ik geloof je niet. Echt waar?" Hij trekt zijn wenkbrauwen in een plooi. "Ja toch is het zo. Ik was klaar mee dat we telkens ruzie hebben. Het is een nieuw schooljaar dus ik dacht ik vraag er is mee. We hebben bij dat restaurantje naast school wat gedronken en vrede gesloten." Zei ik. "Waarom hadden jullie telkens ruzie dan?" "Omdat zij jaloers was dat ze niet de enige meer was met de mooie spulletjes en mooie kleren. " "alleen daarom? Dat is ook kinderachtig. Maar goed, ik vind het een goede stap van je om het goed te maken. Zie je je wordt groot." Grapte Jesse en hij kneep eventjes in mijn wang.  We hoorde de deur open gaan en papa kwam binnen lopen, eens in de zoveel tijd is hij vroeg klaar, maar dat komt zelden voor.
"Jesse kan je even mee lopen naar de gang ik wil even wat met je bespreken." Zei me vader serieus. Jesse veerde op van de bank waarop we zaten en liep mee naar de gang. Binnen een paar minuten waren ze al klaar en kwamen ze terug. "Kathy we gaan vanavond weg, dus ga even douche en doe iets leuks aan." Zegt mijn vader. Ik veer op en ga naar mijn Kamer. Ik stap me inloopkast is en pak een roze jurkje en een hoge sokken. Snel ga ik naar de badkamer en doe het bad aan. Ik gooi me kleren op de deksel van de wc en ga naar mijn kamer om tv te kijken. Niet veel later ga ik het bad in.

Ineens worden er twee handen voor mijn ogen heen geslagen. "Rarara... wie ben ik?" Hoor ik micheal zeggen. "Hallo schatje wat doe jij hier?" "Jesse had mijn uitgenodigd. We staan bij een groot sushi restaurant. "Hoi ik ben Eva." Een lang tenger meisje met kort blond haar steek haar hand naar mij uit. Naast haar staat mijn broer. "Ik ben Kathy." "Dit is mijn vriendin." Zegt Jesse en ik bekijk haar van top tot teen. "Kom kinders gaan we eten." Zegt mijn vader. En als hele groep gaan we naar binnen.