Tesadüflerin olduğu bu dünyada, aşkı tesadüfen bulmak çok da garip değildi. Ne de olsa hayat tesadüflerle doludur. Nefes ve Ece'nin hayatında böyleydi. Onların hayatı hep tesadüflerle donatılmıştı. Tesadüfen arkadaş olmaları, tesadüfen aşkı bulmalar...
Diğerlerini uyandırıp kahvaltı yaptık. Bugün Pazardı. Evde de oturamazdık. Bu yüzden İstanbul'u gezdirmeye karar verdik.
Hemen üstümüzü giyinmek için yukarıya çıktık. Artık benim için YENİ BİR HAYAT başlıyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giyindikten sonra salona indim. Herkesi beklemeye başladım. Birer birer indiler. Her şey tamamlandıktan sonra arabaya doğru yol aldık.
Arabayı ben kullanacaktım. Hemen anahtarları kontağa takıp çalıştırdım ve sürmeye başladım. İlk önce Beyoğlu/Galata Kulesine gidecektik.
TAHİRDEN
Nefessiz geçen ikinci günümdü. Onsuz ne yapacağımı hiç bilmiyordum. Tahir Kaleli Nefessiz yaşayamazdı ki. Yataktan doğrulup aşağıya indim. Yengem sofra hazırlıyordu.
T: Günaydun.
A: Günaydun yengesinin paşasi.
T: Ee yenge kimse kalkmadu mi?
A: Yok yengem. Şimdi herkesi uyanduracağum. Sende git ekmek al.
T: Tamam yenge.
Evden çıkıp ekmek almaya gittim. Nefeslerin evinden geçecektim. Tam önünden geçerken iki tane adam gördüm. Eve girmeye çalışıyorlardı.
T: Hop! Hayurdur birader?
X: Git işine.
T: Yalnız ben deliyi bilir misun?
X: Nasul?
Adam bir tane kafa geçirdim. Diğeri de tam yumruk atarkene onda kafa geçirdim. Güzelce benzetirken en sonunda durdum. Adamla kaçmaya başladı.
Bende fırına gittim. İki ekmek alıp konağa geçtim. Kapıyı çaldım. Yengem açmıştı. Hemen ekmeleri masaya koydum ve lavaboya gittim.
Elim çok kötü olmuştu. Aldırmadan güzelce temizledim ve çıktım. O sırada Mustafa abi konuşuyordu.
