"Hyung?Hyungကဘယ်လိုဖြစ်ပြီးတော့... "
အံ့ဩနေသည့် ဖျော့တော့တော့ကောင်ငယ်လေးအား သူ့ရင်ခွင်ထဲမြုပ်သွားအောင် ဖက်လိုက်တယ်
"အွန်"ဆိုပြီး ချစ်စဖွယ်အာမေဋိတ်သံလေးပေးပြီး အံ့ဩနေပြန်သည့် ရင်ခွင်ထဲကကောင်လေးကို အချိန်တော်တော်ကြာ ဖက်ထားလိုက်မိတယ်
"Jinyounggie hyung...."
တိုးလျသည့်လေသံဟာ အပြစ်လုပ်ထားသည့် ကလေးငယ်လေးက အမေဖြစ်သူကို မဝံ့မရဲဖြင့် အပြစ်ဝန်ခံတော့မည့် အသံအနေအထားနှင့် Daehwiက သူ့နာမည်လေးကို ခပ်တိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်တယ်
"ဘာမပြောနဲ့တော့ Daehwi။Hyungအကုန်သိထားပြီးပြီ"
"တောင်းပန်ပါတယ်... "
"Hyungက ပိုပြီးတောင်းပန်ရမှာပါ။အကြောင်းအရင်းကိုသေချာမသိဘဲ အထင်လွဲပြီး စိတ်နာမိလို့"
"ခုထက်ထိစိတ်နာနေတုန်းပဲလားဟင်? "
"အခုတော့မဟုတ်တော့ပါဘူး"
"Jinyounggie Hyung"
"ဟင်... "
"..."
ရင်ခွင်ထဲက ကောင်သေးသေးလေးရဲ့မျက်နှာမှာ မဝံ့မရဲဖြစ်နေတာတွေ သိလိုစိတ်ပြင်းပြင်နေတာတွေကိုပါ ထပ်ပြီးတွေ့လိုက်ရတယ်
"ဘာသိချင်တာရှိသေးလို့လဲ Daehwi ahh"
"Hyung...hyung ကျွန်တော့်ကို...ကျွန်တော့်ကို ခ...ချ... သနားနေတာလား? "
ချစ်လားလို့မေးရမည့် မေးခွန်းက ဆန့်ကျင်ဘက်အရပ်ဆီ လွင့်ထွက်သွားတယ်
"!?..."
အမှန်တကယ် ဒီခံစားချက်ကို ခံစားမိပေမယ့် သနားပါတယ်ဆိုပြီး ဖြေလိုက်ရင် ဒီကောင်လေးရဲ့စိတ်က ခံနိုင်ရည်ရှိမှာမဟုတ်ဘူး...
"ကျွန်တော်က Hyungအမြင်မှာ အရမ်းသနားဖို့ကောင်းနေပြီလားဟင်"
"ဘာတွေပြောနေတာလဲ Hyungအဲ့လိုမမြင်ပါဘူး"
"မလိမ်ပါနဲ့ ဒီအချိန်မှာ လူတိုင်းက ကျွန်တော့်ကိုသနားစရာလို့ပဲ မြင်နေကြမှာ"
"အချိန်ကုန်မြန်မှာကိုပဲ Hyungကြောက်တယ်"
"ကျွန်တော်မရှိလဲပျော်အောင်နေနော် မိန်းမကောင်းလေးနဲ့လက်ထပ်ပြီး ကျွန်တော့်လိုချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ ကလေးလေးတွေမွေး"
