instagram//necip uysal

0.9

Yağan o yağmurun altında dudaklarımızı birleştirdiğinde karın yağışını izleyen küçük çocuklar kadar mutlu fakat aynı zamanda da ölümü bekleyen hastalar gibi umutsuzdum geleceğimizden. 

Her gece yatmadan önce kurduğum hayallerden birini yaşıyordum şu an fakat bu hayal ettiğim kadar mutluluk verici değildi. Her şey bu kadar kolay olmamalıydı,bir heves uğruna ona olan sevgimi kaybedemezdim. 

Gözyaşlarım aynı zamanda yağmurla karıştığında dudaklarımızı ayırdım.

-"B-biz olamayız Necip,üzgünüm." derken ağlamaya devam ediyordum hala.

-"Hera neden,neden bunu yapıyorsun?" dedi çaresizce ellerini başına alıp daha sonrasında serbest bırakarak.

-"Bir şey yapmıyorum Necip. Sadece bir heves uğruna tüm dünyamın başıma yıkılmasını istemiyorum bu kadar." dedim çaresizce.

-"Hayatımda bu şekilde olmanı istemiyorum." diye ekledim devamında.

-"Hera ağlayıp buraya gelip senin için geldim diyen sensin,bana her gün yazdığın şiirleri atan,her gün yaşadıklarını anlatıp bana hesap soran sendin fakat ben bunların farkında değildim o zaman,senin fakında değildim,bana olan duygularının farkında değildim."

-"Şimdi ne değişti Necip? Şimdi de sadece onları okudun ve benim kim olduğumu biliyorsun o kadar."

-"Hera ben seni seviyorum,biliyorum biraz geç oldu ama bunun farkına vardım."

-"Hayır Necip,buna inanmamı bekleme."

-"Çünkü sen beni değil,benim sana verdiğim değeri seviyorsun." dediğimde çaresizce ona baktıktan sonra koşarak oradan ayrıldığımda arkamdan ağlayarak bağırmasını asla unutmayacaktım.

---------

Eve geldiğimde annemin sorularını cevaplandırmaktan sıkılıp odama geçmiştim. Nerede olduğum,ne yaptığım,kiminle olduğum... sıkılıyordum artık bunları cevaplamaktan.

Odama geçtiğimde cebimden çıkardığım telefonuma bakıp şarjının olmadığını fark etmiştim.

Şarja takıp mesaj bildirimlerine baktığımda instagramdan gelen mesaj gözlerimi doldurmuştu.

necippuysall: Eğer istemiyorsan gerçekten bir daha mesaj atmam.

necippuysall: Ama Hera seni gerçekten seviyorum.