Yazdığım mesajdan sonra ağlamaya başlamıştım. Onu bırakmak ondan ayrılmak istemiyordum ama yorulmuştum. Onu sevmekten değil,ona kavuşamamaktan yorulmuştum. Her şeyimi ona vermiştim fakat bana bir şey kalmamıştı;ne ondan,ne de kendimden...
Yapabileceğim tek şey vardı ona gitmek çünkü ne zaman moralim bozulsa ona giderdim bugün de öyle yapacaktım. Hemen aşağıya inip ayakkabılarımı giydim ve anneme arkadaşımda kalmaya gittiğimi söyledim.
Necip'le öğlen konuşmuştuk ve şu an akşama geliyordu ve ben pantolon,beyaz tişört ve eşofman üstümü giymiş ona gidiyordum.
Tramvaydan inince yağmurun çiselemesiyle bedenim buluşmuştu. Yağmur her zaman bana huzur vermiştir,ne zaman üzgün olsam yağmurlu havada dışarı çıkar kulağıma kulaklığımı takıp koşmaya başlardım. Nereye gideceğimi bilmeden,ne olacağını düşünmeden koşardım ve bu rahatlatırdı beni.
Stadın önüne geldiğimde istemsizce mutlu olmuştum ve ağzımdan çıkan cümleyle her zaman yaptığım şeyi hatırlamıştım,tekrardan.
-"Sana geldim Necip."
Çevrede kimse yoktu sadece arabalar ve ben vardım. Zaten akşam olmuşu kimse buraya gelmezdi bir daha. Yağmur daha fazla yağıyor adeta insanlara kaçmasını söylüyordu. Fakat ben kaçmayacaktım. Çünkü yaralarıma ilaç olabileceğini biliyordum. Kartal heykelini gördüğümde yanına doğru gitmeye başladım ne zaman buraya gelsem kendimi orada güvende hissederim,kartalın beni koruyacağına inanırım. Ve şu an da korunmaya ihtiyacımın olduğu bir andı bu yüzden yağmura aldanmadan altına oturup ağlamaya başlamıştım.
Yağan yağmurla birlikte akan gözyaşlarım belki de hiç gerçek olmasını beklemediğim hayallerin gerçekleşmesinin verdiği üzüntüden dolayı akıyordu. Sevinmem gerekirdi belki de,o kadar şey duyduktan,olduktan sonra sevinmem gerekirdi ama yapamıyordum. Ne kadar ondan kurtulmaya çalışsam içine batıyordum. Ona çekilmekten korkuyordum fakat korkumun gerçekleştiğini de biliyordum. Onsuz olmayacak olan hayatımdan onu çıkarmaya çalışıyordum fakat zarar görüyordum. Beni bırakacağını biliyordum bu yüzden onunla bir şey yaşamak da istemiyordum ama onsuz yapamıyordum.
Düşüncelerimi susturup ıslanan bedenime baktığıma tişörtümün üzerime yapıştığını ve saçlarımın da ıslandığını fark etmem pek zor olmamıştı. Eşofman üstü de ıslanmıştı kısacası pantolonumun yarısı dışında hiçbir şeyim yoktu kuru olan.
Bir kez daha lanet okumuştum hayatıma akan gözyaşlarımla beraber çünkü yapabildiğim tek şey buydu.
Bir an da birisinin adımı söyleyerek bana doğru geldiğini gördüm.
-"Hera."
Kim olduğunu anlamaya çalışırken aslında şu an en çok ihtiyacımın olduğu fakat bir o kadar da kurtulmak istediğim kişi olduğunu görmüştüm.
-"Necip?"
Yanıma geldiğinde bana soru sorarcasına bakıyordu.
-"Senin ne işin var bu havada burada?"
-"Öyle geldim işte." dedim ağladığımın belli olmaması için dua ederek.
-"Hera sen ağlıyorsun." dediğinde bu sefer tutmaya çalışmanın saçma olduğunu düşünerek izin vermiştim gözyaşlarıma.
-"Elimde değil Necip,üzgünüm." dediğimde uzun zamandır hissetmek istediğim kokusunu burnumda hissetmiştim.
Kollarının içinde kendimi güvende hissediyordum.
Ağlamaya devam ettiğimi anladığında;
-"Şşşt,Hera sakın."
-"Ben buradayım."
Asıl sorun da buydu ya,senin burada olman...
-"Sorun da bu zaten Necip. Ben ne zaman canım sıkılırsa buraya gelirim,sana geldiğimi düşünerek. Ve her seferinde yine seni düşünerek buradan ayrılırım. Hiçbir zaman hayatımda bu şekilde olmadın. Şimdi geldin her şey darmadağın."
-"Çok yoruldum Necip. Aramızdaki engellerden çok yoruldum. Başkalarının senin yanında olup benim olamamamdan çok yoruldum. Ben seni en saf duygularımla severken sevgimi korumaktan yoruldum." dediğimde daha çok sarıldım ona.
-"Bana bak." dediğinde aynı zamanda elini çenemden tutup boynumu yukarı kaldırıyordu. Boyu uzundu o yüzden biraz fark vardı aramızda.
-"Bırak ben seni koruyayım Hera."
-"Ben o günden beridir hep seni düşünüyorum sürekli aklımdasın,acaba bugün ne yazacak diye geceye kadar bekliyorum. Sürekli fotoğraflarına bakıyorum,bizimkilere anlatıyorum."
-"Necip sana inanamam çünkü eğer inanırsam sende kaybolurum. Eğer inanırsam seni bırakamam."
-"Sadece seni sevmekle yetinebilirken şu an o zaman sevgimi korumaya çalışacağım daha fazla. Daha fazla yorulacağım."
-"Hera,bırak sana yardım edeyim."
-"İzin ver bana." dediğinde gerçekti. Az çok ifadelerini bilirim onun neye nasıl tepki verdiğini bilirim.
Bu gerçekti.
-"Seni seviyorum." dediğinde artık her şey için çok geçti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
instagram//necip uysal
Fanfiction-"Kimin formasını alacaktın?" dediğinde onunkini istediğimi nasıl söyleyeceğimi düşünüyordum ve bir anda ağzımdan çıkıverdi. -"S-seninkini."
