💖PİERRE LOTİ'DE ÇAY KEYFİ💖

29 9 5
                                    

Bugün sıcacık renkli sarı papatyaların gönlümüze gölgesinin düştüğü mutluluk dolu bir gündü.Siyah bulutlar yerini tozpembe gri renkli bulutlara bırakırken Zülâl ,Bahadır ve annesi hep birlikte haliç manzarasına karşı oturmuşlardı bile..

Minik iskemleler boyları gökyüzüne değmek istercesine boynunu uzatan ağaçlar ,çaylarını şıkır şıkır karıştırıp bu eşsiz ve güzel manzaranın keyfini çıkaranlar...

İyiki gelmişti İstanbul'a doğru bir karar vermişti.Neden uzak kalmışlardı ki sanki ...Teyzesi Sevim hanım defalarca çağırmıştı İstanbul'a...Manzaranın güzelliğine hayran hayran bakarken düşüncelere dalan Zülâl Bahadır'ın seslenmesiyle kurduğu hayallerden sıyrılıverdi.

-Zülâl daldın gittin.

-Şu muhteşem manzaraya bak Bahadır abi sen çok şanslısın.Bu güzelliğin içinde yaşıyorsun.Bu doğanın güzelliği karşısında insanın adeta dili tutuluyor.Bu güzelliğin içinde ne sıkıntı kalır ne hüzün .Ne dertlere deva olur yeşilin binbir tonu,kokulu kırmızı güllerin söylediği şarkılar...

Bahadır:

İyiki geldin bir çay söyleyelim mi ?diyerek garsona seslendi.Garson 3 çay lütfen...

Bu arada Sevim hanım onları dinliyordu.Sevim hanımı unutmuşlar sohbete dalmışlardı.Çaylar gelince ikiside Sevim hanımı unuttuklarını farkettiler.

Sevim Hanım:

-Konuşun siz dinliyorum çocuklar deyiverdi.

* * * * *

Manolyalar kaç renkte olur ,kaç sabah açar ,kaç gün yaşar ,kaç bahar salınırlardı.Hüzün,neşe ve nice dost yürekler bir bardak çayla birleşirlerdi.Bir türkü söyle bana ey sevda içinde sevgi tohumları olsun.Bir şükran günümde mutlu yüzümde bir damla ol ;diye mırıldandı Bahadır.Gülleri sulayan bahçıvanı seyreden Zülâl Bahadır'ın mırıldanışını duymamıştı bile...Teyzesi Sevim hanımda manzarayı seyrederken çayını yudumluyordu.Bahadır düşünüyordu.Zülâl ne zaman büyümüştü serpilmiş ve daha bir güzelleşmişti.Bir ömürdür seven ve bir ömür sevgi veren melodidir gerçeklerde yaşanan tarifi imkânsız olandır.Zülâl bir düş uykusundan Bahadır'ı uyandıran sevgili olmalıydı.Birdenbire düşüncelerinden sıyrılan Bahadır ; Zülâl ,anne hadi biraz yürüyelim ; dedi.

* * * * * *

İSTANBUL'DA   İLK   SONBAHARHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin