Yıllar Sonra Gelen Umudum

12.Bölüm: Özlem

''Bir gece,
Gecede bir uyku..
Uykunun içinde ben..
Uyuyorum,
Uykudayım,
Yanımda sen.

Uykumun içinde bir rüya,
Rüyamda bir gece,
Gecede ben..
Bir yere gidiyorum,
Delice..
Aklımda sen. ''

Özdemir Asaf

Tahir taksinin arkasından giderken önünü kesmek yerine takip etmeye karar verdi. Çünkü halen dikişliydi Nefes ve Tahir'i görmesiyle delirecek dikişine zarar gelecekti.

Tahir hastaneye geldikten kısa süre sonra kapıdan çıkan Nefes'i görür görmez önüne çıktı.

'Hii Tahir'

'Nefes'

'Ödümü kopardın ne işin var senin hastanede bir şey mi oldu iyi misin?'

Nefes kırgın olmasına rağmen sevdiği adama zarar gelme ihtimaliyle bir an paniğe kapılmıştı. Tahir bu hallerine gülümseyip sakinleştirdi sevdiği kadını.

'Korkma Nefes iyiyim seni için geldim.'

'Nasıl benim için?'

'Belki konuşuruz diye.'

'Tahir sana çocuk gibi konuşacak bir şey yok diyip trip atmayacağım konuşacak çok şey var evet ama karşımda konuşabileceğim beni dinleyecek biri yok üzgünüm.'

'Nefes tamam eşeklik ettim seni dinlemeden ağır konuştum ama-'

'Aması yok Tahir bak ben yaşadıklarımı ilk defa seninle beraber kendime anlattım. İlk defa sevda rüzgarına kapıldım buraya geldim geleli hep mutlu oldum ölümlerden sizin sayenizde sizin varlığınızla döndüm. Ama ben ne olursa olsun karşımda ki insanın çekip gitmesini kaldıramam hele ki bu insan sevdiğim adamsa. Biz senle konuşup anlaşsak sen aynısını bir daha yapacak çekip gideceksin.'

'Nefes bak o bir anlık öfkeydi bir daha asla yapmayacağım güven bana ne olur.'

'Tahir beni yanlış anlama ben sana canımı güvenirim bilirim ki benden daha iyi sahip çıkarsın canıma. Ama ben senin gitmeyeceğine inanıp güvenemem.'

Tahir olduğu yere çivilenirken Nefes yanından geçip gitmişti. Haklıydı Nefes o yıllarca kimsesiz kalmıştı onu arayıp soran bir arkadaşı bile yoktu kimseye güvenmediği belliydi ama bunları bilmesine rağmen Tahir çekip gitmişti.
Hastanenin önünden ayrılıp şirkete geçti ama ne yapacağını bilmiyordu. Sonbahar'a girmişlerdi Karadeniz hırçınlaşmıştı Tahir'in içindeki sevdada aynı Karadeniz'in sonbahar haliydi. Kumluktan ayrılıp abisinin yanına gitti.

'Tahir neyin var koçum dalgınsun durgunsun Asiye durmadan laf geçireyi ama anlamayrum.'

'Abi Nefes'

'Onu bileyruz koçum ne oldu?'

'Şu yangazların meselesinde bana Cemil'e gitmemem için enge olurken yarası ağrıdı bende bağırdım oda senin yüzünden dedi bende uzak durmasını söyleyip çektim çıktım evden.'

Mustafa şaşkınlıkla kardeşine baktı. Yaralı bir kuzuya nasıl böyle içten bir yara açmıştı kimsenin canını yakmazdı kardeşi kolay kolay dövdüğü adamlar haricinde ama şimdi sevdiği kadının yaşadıklarını en iyi kendisi bilirken çekip gitmiş miydi?'

'Koçum sen ne ettun?'

'Bileyrum abi diyeceksin ki o kızın yaralarını en iyi sen bilirsin bunu nasıl yaptın günlerdir anamla Asiye yengem sağolsun düşünmeme fırsatı tanımıyorlar.'