The Mysterious Girl -dutch fanfiction-

-12- Gelukkiger met een ander

Pov Harry
Samen met Hermione loop ik naar gryffindor common room. Ze pakt me hand vast en glimlacht. Ik glimlach terug maar ik mis Lexi. Het was wel een beetje me eigen schuld maar ik kon er niets aan doen dat ze er achter kwam. Ja ik lijk nu een player maar dat ben ik eigenlijk totaal niet. Ik zie Lexi beneden gelukkig zijn met Walter en Laurence. En zo was ze nooit bij mij. Misschien mocht ze mij niet. Deed ik iets verkeerd? Ik weet t niet. Ik zie de deur van de common room open gaan en word mee gesleurd door Hermione naar binnen. We gaan op de bank zitten en zien Ron dan weglopen. 'Heb ik iets fout gedaan?' Vraagt Hermione me dan. Ik schud me hoofd. Ik pak de ochtendprofeet erbij en zie wat op de voorkant staat.

Lexi Malfoy heeft voor de zoveelste keer iemand verslagen met het duelstrijd. Wie zou haar volgende slachtoffer zijn? Harry Potter? Hermione Granger? Of haar bloedeigen broer, Draco Malfoy? Je weet maar nooit.

Ik schrik van wat er staat. Ik? Hermione? In eens krijg ik een flashback.
Flashback:
Ik sta strijd in strijd tegen Lexi. Ze valt me steeds aan. Ze is te goed. Ik val om en dan word alles zwart.
Einde flashback
Ik schrik weer even maar denk dat het toch niet gaat gebeuren. En anders gaat ze tegen Hermione want Hermione is toch beter, denk ik. Hoop ik.

Pov Lexi
We zijn bijna bij het eind van t eerste schooljaar en dus maak ik me huiswerk voor wat extra punten. Ik heb er geen zin in maar alsnog. K doe eerst potions en dan de rest. Als ik alles ingeleverd heb loop ik vrolijk naar de great hall. Mijn vrolijkheid gaat weg als k Harry zie. Ik ben echt nog steeds boos op hem. Alsof Hermione ooit met hem gaat trouwen. Even grinnik ik om die zien maar daarna ziet Harry da k lach terwijl k naar hem staar. Ik schud lachend men hoofd en kijk weg. Ondertussen loop ik naar de Slytherin tafel. Laurence zit tegenover me en glimlacht naar me. Ik lach terug.

'Laurence. Ik had Harry niet nodig. Het enige wat hij doet is harten breken.' Zeg ik tegen hem. Hij zegt terug: 'Kan moeilijk als ie zelf geen hart heeft, en kijk jou nou. Helemaal blij en happy. Iemand met een gebroken is wel anders.' Lacht hij. Ik lach ook door zijn grap. En wat hij zei. 'Aww klein tomaatje.' Zegt Walter in eens die naast Laurence gaat zitten. Ik heb t gevoel dat ik nog roder word.

Heel kort hoofdstuk maar de laatste tijd gaat et nie zo goed met me. Nie veel van jullie hoeven da te weten maar wees blij dat er tenminste iets is om te lezen.