Trabzon da tuttuğum eve eşyalarımı önceden almış ve dekore etmiştim. Rahatca kıyafetlerimi bavulundan çıkararak özenle dolaba yerleştirdim.
Ve uyudum.
Sabah olmuştu. Üzerimi giyindim kahvaltımı yapıp etrafı toparladım. Bugün burada ilk iş günümdü. Burası doğduğum yerdi 18 yaşına kadar burda kalmıştım. Taksi tutup hastaneye geldim. Bi adam karşıladı beni.
Ali "Buyrun kime bakmıştınız. "
Ali bi an aylin olup olmadığından tereddüt etmişti.
Nefes "Merhaba şey ben Nefes Astepe. Buranın yeni piskoloğu."
Ali" ha merhaba nefes hanım hoşgeldiniz buyrun odanızı göstereyim."
Ali bey odamı gösterdi onunla tanıştık ve o gitti akşama kadar çalıştım ama sadece 6 veya 7 kişi gelmişti bu trabzonluların hiç mi sorunu yoktu allasen.
Hastaneden çıktım Kendimi kayalığa attım. Tek huzur bulduğum yer civra idi.
Tahirden-
Civraya geldiğimde kayalıklarda oturan birini gördüm. Buraya gelip hep huzur bulurdum. Ama biri vardı yoksa o da mı bir şeye sinirlenince gelirdi buraya. En iyisi onunla konuşmak.
Tahir "Selamunaleyküm"
Nefes"A-Aleykumselam
Tahir nefesin yüzüne bakmıyordur. Aylin öldüğünden beri kız olan kimsenin yengesi dışında bakmıyordur aslında.
Tahir " Sen de mi dertlerini karadenize anlatıyordun."
Nefes "Nerden anladın."
Tahir "Kendimden biliyrım."
Kafa salladım adamın yüzüme bakmaması sinirimi bozmuştu.
Nefes "Ben nefes."
Tahir "Tahir."
Nefez"İyi." Dedim ve kalkarken düşüyordum ama bi dakika neden düşmüyorum. Şu an onun kucağındamıydım.
Tahir" Aylin!"
Nefes 'Ha!?"
Aylin mi ne diyordu bu adam şuan hayla kucagındaydim. Yüzüme bakıyordu ama yiyecek gibi. Korktum ve kucağından inemeye çalıştım.
Nefes "Bırak beni be adam."
Tahir "Özür dilerim birine benzettim. "
Nefes "önemli değil.
Bitti kestuk
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYBOLMUŞ SIR-TAMAMLANDI
Fantasy'Başkasını sevmen bana acı verir mi sandın?...' " Sen beni de sevmiştin ki zaten..."
