Bu sabah erken kalktım. Kalktıgımda yaptığım ilk iş gözümü tekrar kapatmam oldu. Çok yorgundum ve tekrar yattım. Yine bir rüya gördüm. Ve yine geçenki rüyam ile aynıydı. Sadece biraz farklıydı
-Manolya, manolya.
+Siz kimsiniz?
-Ben. Beni tanımadın mı?
+Hayır. Siz kimsiniz?
-Beenn.. Annen kızım... Lütfen beni tanı
+Hayır sen annem değilsin. Hiç benzemiyorsun.
-Çünkü beno değilim kızım.
+Kim değilsin?
-Beni tanı. Ben annen...
+Hayır sen ANNEM DEGILSIN!!
Uyanmıştım. Annem beni soluk soluğa ve ter için de kaldığımı gördü ve hemen yanıma geldi. Beni sakinleştirmek için
-Tamam kızım, geçti. Sakin ol. Tamam. Sakin...
dedi naifce. Bense onun sesiyle sakinlesmistim. Annem benim...
O kadın kimdi ve neden bana "kızım" dedi bilimiyorum... belki sadece bir kabustur, yanılgıdır. Ama çok gerçekçiydi. Ilk defa bugün böyle bir şeyle karşı karşıyaydım. Kim ve neden bugün bana böyle bir şey desin ki?? Aslında ilk defa görmüyordum. Her yılın bugünü bu kabusu ya da rüyayı görüyorum. Artık neden bilmiyorum. Annemin sesi ile
-Manolyaa! Okula geç kalıyorsun. Hızlı giyin hadii!
+ Tamam anne. Hemen giyinip çıkıyorum.
Lidya
Sabah kalktım ve geç kaldığımızi fark ettim. Hemen kızları uyandırıp mutfağa koştum ve bir kaç bir şey hazırladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bu birkaç şey işe sandiviç idi. Hemen yemeğimizi yiyip okula doğru yol aldik...
Setenay
Artık manolya ile aramızı duzeltmeiydik. Gerçi pek kolay olacağını sanmıyorum çünkü bu işte bir bokluk olduğunu anlaması an meselesiydi. Onunla kimin konuşacağına karar vermedik. Büyük ihtimalle lidya konuşur çünkü araları bizimkinden daha güzel.
Bu konuyu düşünene kadar okula vardık. Sınıfa girdik fakat Manolya daha gelmemişti.
Manolya
Okula doğru gidiyordum. Her zaman olduğu gibi dar patikali ve insanların az olduğu yoldan gitmeyi tercih ettim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sokakta sadece yapraklar, yaprakları uçuran rüzgar ve ben vardım. Ya da öyle saniyorudum. Hemen yanından bir ses geldi. "Manolya" diye fısıldıyordu biri. Sesin geldiği yöne doğru baktım. Irkilmistim. Okula gitmektense, o tarafa doğru yönelmeyi tercih ettim. Sakin ve sessiz adımlarım ile yürüyordum. Kendimi olası tehlikelere karşın yerden ağaç dalı aldım. Ardından yine aynı sesi duydum "Manolyaaa". Bu seferki daha yüksekti. Yakınlaştığımı fark ettim. Gitmeye devam ettim. Karşıma koca bir yaratik çıktı ve fabl elimden düşüverdi. Onu görüşümle ağzımın yavaşça açılıp bağırdığını duydum. Kaşlarım ve gözlerim kısıktı. Hiç bir şey yapamadım. Yerimde durdum ve kımıldayamadım. Gözlerini gözüme dikti. Dikkatlice baktım ve göz renkleri kırmızıydı. Sessizce bekliyordum ya da dua ediyordum. Sadece hızlınefes alış verişlerimi ve yaratığın hırlama seslerini duyuyordum. Gözlerim yerdeydi. Hiç bi türlü yüzüne bakamadım.
Geçen bir kaç saniye sonrasında kendimden emin bir şekilde yaratığa sinirle baktım. Yaratık ürküp geri çekildi. Gözleri pörtlek gibi açılmıştı. Bu durum karşısında şaşırmış gibiydi.
Yaratık gitmişti. Onun gidişi ile okula doğru hızlıca koştum ve içeri girdim. Hâlâ bir çelişki içindeydim. Iyi de? Bir yaratık neden benden korksun kii?? Sınıfa girdim ve nefes nefese sırama oturdum. Lidya meraklı bakışları ile bana bakıyordu ve sonra kardeşlerine çevirdi. Bana yine bakması ile
- Manolya. Iyi misin. Nefes nefesesin?
+ Ben ne zamandan beri umurunuzdayım?
Dedim ve sustu.
Bir şey farketmiştim. Insanların sesi beni rahatsız ediyordu. Ya da dışarıdan gelen bir ses. Sanki sese karşı duyarlılığım vardı. Kalemin açıp kapanma sesleri, defter sayfaları ve yoğun bir uğultu sarmıştı dört bir yanımı. Kulaklarımı kapayıp gözlerimi kapattım. Kaslarım çatikti. Sinirlenmemiştim fakat çatikti. Yoğun ses üzerini sınıfı ders esnasında terk edip kızlar tuvaletine girdim. Aynanın alt kısmına bakarken hızlı nefes alışverişim ile ürktüm. Sakinleştikten sonra yavaşça suyun kolunu açtım ve yüzümü yıkadım. Yıkadıktan sonra elimi girişe kadar uzanan masaya koydum ve aynaya baktım. Bakmamla tekrar nefes alışverişimin yükseldiğini fark ettim.
+Neler oluyor bana, deliriyor muyum?
Dedim. Dememle birlikte sınıfında bulunan 3 adet gerizekalilar içeri girdi. Setenay, Almila ve Lidya. Aralarından en güzeli bence lidyaydi. Her neyse konum bu değil benimm! Içeri girdiklerinde Akmola bana baktı ve
-Galiba biz neler olduğunu biliyoruz
+Peki ne oluyor bana...?!
Vote ve yorumlarinizi bekliyorum. Sizleri çokseviyorum...♡♡
