DÖRT ELEMENT

BÖLÜM 5

Almila

Ona herseyi ilk başta
anlatmak istemedik
çünkü herşeyi netleştirmek
istemiştik. Bu olanları
avukata anlatmayı düşündük. Manolya bize meraklı bir
şekilde bakıyordu ve onun
sesi ile başımı kaldırdım.

- Pardon da burada neler
oluyor? Biri bana anlatacak
mi yoksa ben burada vakit
mi kaybediyorum..?

+Maalesef manolya. Bu
durumdan emin değiliz
ve seni de bu işin içine
sokmak istemiyoruz.

Manolya sinirle

-Sokarim işinize sizin!!

Diye bağırarak dışarı
sınıfa doğru yürüdü.

Manolya

Ben onların bir kanıt
Bulmalarını  bekleyemem.
Öyle bir zamanım yok
benim. Deliriyoruz biz
burada, gelmiş "emin
değiliz" diyor. Çok da tın. 
Ben de bu işi kendim
hallederim daha iyi.

Sınıfa giderken o zamanki
yaratığın sesini duymuştum. Şaşırdım. Hemen sesin
geldiği
yere doğru yöneldim.
Sınıftan geliyordu.
Tam sınıfa
girecekken dersin bitiş
zili çaldı ve koşuşturma
sesleri kulağımi çınlatıyordu.
Sese duyarlılık böyle bi
Şeymiş. Artık teneffüs
yüzü az gördüğümüzden
herkes dışarı çıkıyordu.
Bense içeride. Sinifa
girdim ve siniftaki tek
kişi ben değildim.
Camın kenarında oturan
sessiz öğrenci Derek
vardı.  Bana korkmuşcasina bakıyordu. Ben de ona
baktım ve ondan gelen
güçlü bir enerji hissettim.
Sonra başım agridi ve
önüme döndüm.  Bir
tuhaflık vardı. Okul
çıkışında takip etmeyi
düşündüm. Ardından
yine 3 silahşörler sınıfa
Girip biri yanıma
diğer ikisi de arkama
oturmak üzere geldiler.

Lidya

+ Hadi ama. Sadece emin
değiliz dedik

-Ama neyden emin
değilsiniz onu demediniz

Ufak bir bakışma gereği
duymuştuk. Ardından her
3 ümüz de kafa salladık
ve ben

+Tamam o zaman.
Avukatın yanına gidelim. 
Çıkışta musait misin?

- Eeee. Şeyyy. Aslında
küçük bi işim var da
onu halletmem gerekiyor.

+Peki. Işini hallet. Ben sana
konum atarım. Gelirsin,
tamam mı?

-Peki tamam.

Lidya

Okul bitmişti. Herkes
çantasını alıp çıkmıştı.
Manolya aslında hr zaman
geç çıkardı ama bu gün onda
bir tuhaf haller vardı. 
Kızların yanına gidip

+Kızlar ben bu Manolya
yi takip etcem. Sizde gelin.

-Uff kızım yaa biz çok
yorgunuz sen gidiyorsan
git ve bizede haber gondermeyi unutma!

+tamam peki. Ben kaçar.

Dedim ve Manolya yi takip
etmeye başladım. Sürekli
daracık yollardan gidiyordu
ve sanki birini takip ediyordu. Ardından hemen önümde
olan sol yoldan gitmeyi
tercih etti. Ben de beni
gormemesi için yavaş
yavaş gidiyordum. Tam
duvarın kenarına yaklaştım
ve dönecekken birinin
ellerini ağzımda hissettim. Hisstememle homurdanmam
bir olmuştu. Beni kendine
çevirdi ve

-Şşttt.

Dedi. Bu manolyaydi.
Merakli bir tavırla

+Ne işin var senin
burada?

-Asıl senin burada ne işin
var? Beni takip mi ettin?

+Evet. Yani Hayır. Evet
ama Hayır.

-O nasıl oluyor yaa??

Dedi ve hirlayan bir
yaratık sesi geldi. 
gözümü pörtlek gibi
açtım ve manolyaya
baktım.

Almila

+Acaba lidya ne yaptı?
Kesin izini kaybetmiştir.
Hatta kaybolmuştur bu salak.

-Aynen onu tek başına göndermemeliydik. Hata
ettik.

+Off. Ben de bari avukatı
arayayım.

Dedim ve avukatı aramak
için üç ayaklı, kirli ve
iğrenç masamızdan telefonu
elime aldım. Tuşları bastım
ve başıma bir ağrı girdi.
Kokular... Sanki tüm
kokuları hissedebiliyor
gibiydim. Kaşarimi
çattım ve Setenay

-Iyi misin?

+Sence oradan bakıldığında
nasıl gözüküyorum..
AAHHHHH!! AAARRGHH!!

-Tamam sakin ol yanina
geldim.  Tamam. Tamam.
Sakin... Sakinn...

Dedi. Bense sakinleşmeye çalışıyordum. Öyle de oldu.
Neden böyle olduğunu
düşünürken setenay,
Lidyayi aramak ile yetindi...

Lidya

O da neydi öyle?  Hayvan
miydi yoksa mutasyon
geçirmiş bir yaratık mi?
Yoksa korkunc bir canavar mı?
Ya da geçmişte soyu tükenmiş ama günümüze kadar ulaşan hayvan mıydi? Hangisi? Bilmiyordum ama manolyanin bu durumdan haberi varmış gibi duruyordu.

-Kim bu?
Dedim sessizce. O da

+Şsttt. Ufak bi ses bile çıkarama.

Dedi. Ardından fazla odaklandigimizdan bir
müzik çaldı. Bu benim
telefonumdu. Telefonumun
çalması yararığın bizi
bulabilmesini sağlamış
olabilirdi. Manolya bana
sinirle bakiyordu. Telefonu
hemen sessize aldim ama ne
fayda??

-Sen tam bi salaksin lidya ya?

+Bilmiyormuydun? Zaten
her gece sana çekmemek
icin allaha dua edip amin
çekiyorum.

-Su an bile laf sokabiliyorsun
ya. Ona şaşırıyorum.  Zaten
hic bir şeyin altında da kalma!

Manolya

Yaratıgin sesi gittikçe
yaklaşıyordu. Bense
lidyayi tutmuş duvara
yasanmış bi biçimde
canavari ya da yaratigi
kontrol ediyordum.
Ama artik bakamadim.
Lidyaya gözlerini
kapamasi icin fisladadim
ve o da kapadi. Ben
de kapatmistim gözlerimi.
Yaratik gittikçe yaklaştı
ve gölgesini en sonunda
önümde hissettim.
Gozlerimi actim fakat
yine baska bir seyler
oluyordu. Yaratik hic
bir sey yapmadan geri
döndü.  Sanki bizi hiç
görmemiş gibiydi. Bu
nasıl mümkün olabilirdi
ki? Ben görünmez bir
kadına dönüşen
mutantmıydım
yoksa??
Lidya ise

-Bu nasıl mümkün
olabilir?

Diye sorular soruyordu
bende en sonunda

+bilmiyorum....

Diye yanıt verdim.

Hikayem icin ya da masalım için vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Takipte kalın. Hatam varsa affola. Sizleri seviyorum...♥♥