His dancer.

5°🥀

Δυστυχώς ή ευτυχώς...

Ερχόντουσαν προς το ξενοδοχείο...

Οπότε... Άκυρη η βόλτα.

Περπάτησα αργά μέχρι τις σκάλες...
Μόλις πάτησα το πόδι μου στο πρώτο σκαλί οι πόρτες του ξενοδοχείου άνοιξαν και τα αγόρια έτρεξαν μέσα ενώ κάποιοι κρατούσαν τις ΜΜερς μακριά από την πόρτα...

Μακάρι να μην με είδαν, μακάρι να μην με είδαν...

"Έτρεξα" στα σκαλιά (έχει και πολλές σκάλες ρε🤦😂)...

Τότε άκουσα το όνομα μου...

Μακ: Έι! Μαριάνθη;

Θα γίνω ρεζίλι, 1ον γιατί θα μείνω παγοκωλονα ενώ μου μιλάει και 2ον.... Ε δεν γίνεται να μην γίνω ΕΓΩ ρεζίλι😂

Ανέβηκα πιο γρήγορα και επιτάχυνε και αυτός ταχύτητα.

Όχι ρε.
Ένας μακρύς διάδρομος βρισκόταν μπροστά μου...

Άρχισα να περπατάω γρήγορα στον διάδρομο μέχρι που με έφτασε εγώ τρόμαξα λιγάκι, έτσι όπως πετάγεται και αυτός ρε. Εε... Δεν ήθελε και πολύ... Πήγα να πέσω... Αλλά με έπιασε με το ένα του χέρι λίγα εκατοστά πριν πέσω στο πάτωμα *μου έχει συμβεί🙁😓*

Είδατε γιατί έτρεχα; ΡΕΖΙΛΙ!

Μακ: Είσαι καλά;

Εγώ: Ν-ναι... Ευχαριστώ!

Πήγα να φύγω... Αλλά με σταμάτησε.

Μακ: Γιατί ετρεχες;

Εγώ: Τίποτα...

Μακ: Κοίτα... Είσαι καινούργια αλλά... Είσαι ΜΜερ, σωστά; Ξες τον χαρακτήρα μου! Πες μου για ό,τι χρειαστείς.

Εγώ: Σε ευχαριστω!

Μακ: Τίποτα!

Μου χαμογέλασε και χωριστηκαμε!

Πήγα στο δωμάτιο μου και πήρα τηλέφωνο την Σταυρούλα να της πω ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!

(Μετά από “ΤΑ ΠΑΝΤΑ”😂)

Στ: Η συναυλία είναι αύριο, είσαι έτοιμη;

Ε: Έτσι νομίζω...

Στ: Εγώ θα σου πρότεινα να ξανά κάνεις πρόβα 🤔. Πρέπει να φύγω, τα λέμε💖!

Ε: Μπάιιι!

Το έκλεισα και το βλέμμα μου έπεσε πάνω στην κάρτα που μου είχε δώσει η Σόνια.

“Με αυτήν την κάρτα θα μπορείς να μπαίνεις οπότε θες για να κάνεις πρόβες. Αλλά μόνο όταν δεν είναι οι Marcus and Martinus!”

Μμμμμ... Ντύθηκα: