Harry Potter - Zdrada

7

Stał za nimi starzec z siwą brodą, ciemnoniebieskim płaszczu, oraz z jednym okiem. U jego stóp siedziały dwa wilki, a wyżej na niebie, dwa kruki zataczały okręgi.

-Odyn- Pierwszy odezwał się Mark, patrząc z zachwytem na boga, nie wyobrażał sobie, że rytuał zadziała, a tu nie dość że się udało to sam Wszechojciec stawił się przed nimi.

-A no, nieczęsto zdarza się by śmiertelnicy mnie wzywali, ba minęło naprawdę dużo czasu od kiedy ostatni raz ktoś użył tej zapomnianej inkantacji. Ale zrobiliście to i stawiłem się przed wami gotów was wysłuchać- Skończył mówić, jednocześnie lustrując wzrokiem całą trójkę.

-Wezwaliśmy cię tu, gdyż pewna osoba używa twoich run by czynić zło i cierpienie, a tak nie powinno być- Tym razem przemówił Draco po tym jak przestał się zachwycać majestatem Boga.

-Tak wyczułem to, jednak nie mogłem nic z tym zrobić, w tych czasach kiedy ludzie przestali nas czcić, zapomnieli o nas, nie mamy już takich wpływów jak kiedyś. Jednak wy rozpaliliście iskrę, przyzwaliście mnie tutaj, może nasz czas jeszcze nie dobiegł końca. Jednak odbiegam od tematu. Dumbledore, niestety nie mogę przejrzeć jego planów- Starzec odwrócił się w stronę zamku.

-Chce zdobyć moc, nie wiadomo po co, ale odkrył jakąś przepowiednie- Odpowedział ślizgon. W jego sercu tliła się nadzieja, że może jednak wszystko się ułoży.

Wielka moc obiecana

w ciele chłopaka

trzy razy śmiertelnie zranionego

lecz nie zabitego

Nie dało się zlokalizować skąd dobiegał głos kobiety, która wypowiedziała słowa przepowiedni.

-Nie to niemożliwe, Tom mówił o chłopaku który raz się oparł śmierci, a nie trzykrotnie- Zdenerwowany głos Draco zabrzmiał jako pierwszy.

-A Harry zrobił to już dwukrotnie. Ale wychodziłoby na to, że albo to był wypadek, albo Trzmiel wszystko zaplanował- Tym razem odezwała się dotąd milcząca Hermiona.

-Przepowiednia nie kłamie, a ten chłopak jest stworzony do wielkich rzeczy, jego postać przemyka wieszczkom w taflach wody, pojawia się w wizjach. O tak Harry, to imię zapisane w kartach historii od zarania dziejów,  od niego zależy kiedy przybędzie Ragnarök, zmierzch bogów, koniec świata, z którego wynurzy się nowy, bez przemocy i zła- Odyn odwrócił się do nich, a jego oko, przez chwilę mieniące się kolorami tęczy, wróciło do dawnego wyglądu.

-Taki młody, a tyle na jego barkach- Szepnął do siebie Mark- A czy jest jakiś sposób na to by powstrzymać Albusa?- Zapytał głosem pełnym nadziei.

-Może i jest- Ruszył do przodu, a jego wierne wilki za nim. Zatrzymał się przed Hermioną i pochylił- Dziecko, wierzę, że dar który ode mnie otrzymasz, wykorzystasz w dobrych intencjach i nie zepsuje cię on- Dotknął palcem wskazującym jej czoło. Przez chwilę nic się nie działo, aż tu naglę obie postacie, dziewczyny i boga zajaśniały złotym światłem. Zniknęło jednak ono tak szybko jak się pojawiło- Zostałaś naczyniem dla kropli mej mocy, runy nie będą miały przed tobą tajemnic, będziesz mogła je pisać, bez potrzeby atramentu. Jednakże to nie wszystko, tak samo jak będziesz tworzyć tak samo możesz i niszczyć runy, niwelować ich moc. Musisz tylko chcieć- Odsunął się od niej i odwrócił w stronę lasu- Na mnie pora jednak spotkamy się jeszcze- Znów światłość okryła ich wszystkich, a gdy zgasłą po miejscu rytualnym jak i po samym Bogu nie było śladu.

-Za dużo emocji jak na jeden dzień- Przemówił Mark na pozostałą dwójkę- Dobra to teraz, jeśli to mamy z głowy, to wasza dwójka może, oczywiście nie wzbudzając podejrzeń usunąć bransoletkę. Przydałaby się też jakaś ochrona dla was...-Chciał dodać coś jeszcze, ale przed nim z cichym pyknięciem pojawiła się karteczka. Chwyciła ją, a po przeczytaniu jej zmarszczył czoło- Dumbledore zwołuje spotkanie dla nauczycieli. Wracajmy, a wy możecie przystąpić do roboty. Draco powiadom Toma o wszystkim i miejcie oko na Harrego- Pozostała dwójka pokiwała głowami po czym wszyscy razem wrócili do zamku.