Jesteś moją bajką ✔ | Dylmas

Koniec.

,,Bajka o księciu, który pokochał"

Dawno, dawno temu, za siedmioma górami, za siedmioma lasami żył w przepięknej, bajkowej krainie książę o imieniu Thomas, który nie potrafił otworzyć serca swego na piękne uczucie, jakim jest miłość. 

Był to urodziwy chłopiec, z pozoru bardzo uczynny, lecz bezduszny, który za karę wiódł nieszczęśliwe życie w osamotnieniu, pomimo, że u swego boku miał jednak prawdziwych przyjaciół.

Pewien potężny, srogi, lecz sprawiedliwy czarodziej, któremu serce niegodziwy książę złamał, zamknął go wraz z jego towarzyszami w magicznym zwierciadle, aby dać księciu nauczkę na całe swoje życie.

Mag chciał w ten sposób nauczyć księcia, że nie wolno za żadne skarby świata igrać z uczuciami drugiej osoby, a zwłaszcza drwić z miłości, która jest najsilniejszym uczuciem, jakie może złączyć ze sobą dwie, zbłąkane dusze. 

Książę początkowo nie zdawał sobie sprawy z tego, w jakie kłopoty wpakował siebie oraz swoich kompanów, bowiem potężny mag zaczarował zwierciadło tak, że pęknąć ono może dopiero wtedy, gdy królewicz pozna siłę prawdziwej, nie wymuszonej miłości.

Piękny zamek księcia zamienił się w zwykły, duży dom ze zniszczonym ogrodem, w którym rosły obumarłe i pozbawione duszy rośliny, takie same, jak pęknięte na milion kawałków serce maga, którego uczucia wydrwił niegodziwy książę.

Przyjaciele początkowo byli wściekli na księcia za to, że zostali z jego winy zamknięci w magicznym lustrze, z którego wydostać się mogą dopiero wtedy, gdy zły królewicz odnajdzie miłość, która pocałunkiem zdejmie z niego zły urok.

Towarzysze księcia niemal od razu stracili wiarę w to, że książę kiedykolwiek kogoś pokocha, bowiem serce jego nie zna takiego uczucia, jakim jest miłość, a więc tym samym muszą pogodzić się ze swym losem i rozpocząć nowe życie, jako baśniowe istoty. 

Królewicz nie zdawał sobie sprawy z powagi sytuacji twierdząc, że to pewnie tylko nieśmieszny kaprys maga, zawzięcie brnąć w swoim przekonaniu i uspokajając ich, iż wkrótce opuszczą tą dziwną krainę, aby ponownie zamieszkać w zamku.

Dni mijały, a książę wraz ze swoimi towarzyszami dalej tkwili zamknięci w bajkowej krainie, nie mając możliwości skutecznego wydostania się z niej, bowiem mogą opuścić zamek tylko na pięć godzin w ciągu nocy.

Królewicz jednak przez lata długie był sam, bo serce jego przez wieków tyle zaznać miłości nie potrafiło, a lód z każdym dniem rósł w potęgę, gdyż nie mógł pogodzić się ze swoim losem oraz szczęściem swoim zakochanych przyjaciół. 

Książę nie chciał uwierzyć, że jednorożcowi o srebrnej grzywie udało się poskromić groźną oraz zadziorną bestię, a różowa syrena dzięki urokowi swemu oczarował walecznego i dzielnego samuraja, który oddał mu na wieki duszę swą.

Królewicz zaczynał dostrzegać powagę sytuacji i po wielu latach dotarło do niego, że kluczem do odzyskania wolności jest zakochanie się w kimś, lecz było to zadanie dla niego bardzo trudne, bo w końcu już czterech jego przyjaciół było zajętych.

Książę próbował swoich sił w zdobyciu serca odważnego łucznika, ale jego uczucia nie były wobec niego szczere, zaś on nie zdawał się wykazywać zainteresowania księciem, bowiem jego miłosna strzała amora wolała zdobyć serce pewnego maga na latającym dywanie.

Królewicz był zrozpaczony, ponieważ nie pozostał mu wielki wybór, więc na miłosny podbój wybrał się do dżina o niewybrednych komentarzach, lecz było już dla księcia za późno, bowiem dżin ukojenie znalazł w ramionach rudego, hybrydowego kota.