ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

27

Στριφογυρίζοντας τα μάτια της δεξιά και αριστερά. Παρατηρούσε τους λαμπερούς πολυελαίους. Και τα φωτεινά κηροπήγια,που είχαν στολιστεί σε κάθε τραπέζι στην σάλα.
<≤ κρασί κυρία μου;
<< Δεν πίνω σας ευχαριστώ.
Η αποπνικτική παρουσία του Έντουαρντ. Έμοιαζε με θηλιά.
Όσο προσπαθούσε να τον απομακρύνει από κοντά της ,άλλο τόσο κολλούσε επάνω της.
Η ιδέα να παρεβρεθεί στα εξηκοστα γενέθλια του κόμη Κρίστιαν. Ήταν μέρος μιας σκέψης της μητριάς της ,την οποία ο πολυαγαπημένος συγγραφέας της , αποφάσισε να εκπληρώσει.
Πόσο μισούσε όλες αυτές τις αίθουσες. Το μόνο που μπορούσες να κοιτάξεις ήταν ο χρυσός . Μερικές φορές θα ευχόταν να μπορούσε να διαλέξει εκείνη το που θα πήγαινε.
Και αν είχε την επιλογή να πάει ,που θα ήταν αυτό;
Φανταζόταν μια ζεστή καλύβα στην μέση του πουθενά. Με ένα τζάκι και ένα διπλό κρεβάτι. Ξαφνιασμένη καθώς αντιλήφθηκε πως σκεφτόταν την Σκανδιναβία και συγκεκριμένα την καλύβα του . Σώπασε.
<< Αγαπητή μου γιατί είσαι τόσο χλωμή;
Θαρρείς και δεν μπορούσε να ακούσει κανέναν . Είχε μείνει παγωμένη σε μια μεριά αφήνοντας τα υπόλοιπα μάτια να την θαυμάσουν.
Τα μαλλια της ήταν πιασμένα σε μια αυστηρή αλογοουρά. Συνδιάζοντας τα με ένα μακρύ λαμπερό σαν την νύχτα φόρεμα. Με τιράντες που έδεναν σφιχτά πάνω από τους ώμους. Και κατέληγαν σταυρωμένα στην γυμνή και ακάλυπτη πλάτη της .
<< Ήρθε η ώρα για τις μάσκες καλή μου.
Ξεφυσωντας αγανακτισμένη. Άρπαξε την μάσκα που είχε αφημένη επάνω από το μαύρο της τσαντάκι,και την φόρεσε μπροστά από το βλέμμα της .
<< Ο χορός θα αρχίσει σε μια ώρα από τώρα ..θα ήθελες να σου φέρω κάτι από το τραπέζι;
<< Μπορώ να μείνω για λίγο μόνη μου;
Σοκαρισμένος ο άντρας προσπάθησε να σκεφτεί μια απάντηση. Όμως η Ασία ξεκίνησε να βηματίζει μακριά του , προσπαθώντας να ανασανει.
Κάτι όμως της έκοψε τον δρόμο κάνοντας την να ανοίξει τα χέρια και να τραβηχτεί προς τα πίσω πανικόβλητη.
Ένας άντρας επάνω σε μακρυά ψηλοκορμα ξυλυποδαρα,με μακρύ καπέλο και ντύσιμο Αρλεκίνου . Περπατούσε πάνω κάτω στην αίθουσα χορού, τινάζοντας στον αέρα μπουκάλια γεμάτα πιοτό,το οποίο ότι και αν έπραττε δεν μπορούσαν να του πέσουν. Με μια αίσθηση βαθιάς ανατριχιλας ,γύρισε να κοιτάξει  τον Αρλεκίνο στα μάτια. Οταν Έντρομη παρατήρησε πως τα μάτια του Αρλεκίνου είχαν σταθεί από ώρα επάνω της.
Σμίγοντας τα φρύδια γύρισε απότομα το πρόσωπο της έτοιμη να απομακρυνθεί.. πέφτοντας μάταια επάνω σε μια ομάδα ακόλουθους του Αρλεκίνου,με ανάλογες στολές . Μεγάλα καπέλα. Και μια έντονη δυναμική μουσική που έκανε κάθε κεφάλι να γυρίσει στο μέρος τους.
Έμοιαζε με σενάριο που είχε υλοποιηθεί από τον μεγαλύτερο της εφιάλτη.
Και σαν να μην τελειωνε ποτέ το μαρτύριο,τα χέρια του Έντουαρντ άρπαξαν τα δικά της .
<< Ο πρώτος χορος δικός μου.
Βρίσκοντας το κέντρο της αίθουσας,την έφερε μπροστά από το κορμί του καλύπτοντας με το χέρι του ,το χαμηλό μέρος της μέσης της .