ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

53

Ήταν έξι το πρωί,όταν μέσα από το προσωπικό του δωμάτιο, έβαζε τα ρούχα που του είχε φέρει ο νταν,ένα εξίσου δερμάτινο στενό παντελόνι με ένα λευκό πουκάμισο,και ένα εξίσου μαύρο γιλέκο.
<≤ η κυρά είναι ακόμη εδώ, παρόλα αυτά έκανα αυτό ακριβώς που μου είπατε,είπα στον γιατρό να την έχει δίπλα από το παιδί.
<< Κι αυτός;
<< Έχει φύγει κύριε ,την κυρά ομως δεν την είδα καλά ,χθες από όσο μπόρεσα να δω, πολύ την πίεζε.

Τα μάτια του σκοτείνιασαν.

<< Μην την χάσεις από τα μάτια σου ,μήτε εκείνη μήτε το παιδί μου.
Σηκώνοντας με καλύτερη ισορροπία τώρα το κορμί του, τράβηξε ένα μαύρο μακρύ παλτό από την καρέκλα και το φόρεσε με προσοχή, δένοντας ταυτόχρονα γύρω από τα μπούτια του τις θήκες για τα μαχαίρια.
Τις οποίες και κάλυπτε το παλτό.

<< θα της δείξετε ότι είστε ζωντανός;
Σταματώντας για μια στιγμή να μαζεύει τον εξοπλισμό του , κοίταξε τον μικρό στα μάτια.
Όμως δεν του έδωσε καμία απάντηση, προσπερνώντας τον βγήκε από το δωμάτιο του, πλησιάζοντας αυτό που ήταν μέσα εκείνη και το παιδί του.

Ήταν ξύπνια όπως είχε φανταστεί, αλλάζοντας και παίζοντας με τα μικροσκοπικά χεράκια της μικρής.
<< Θα γυρίσουμε σπίτι μας ; Ναι; Δεν χαίρεσαι; Μήτε εγώ.
Σμίγοντας τα φρύδια του ,έκανε στο πλάι ώστε να μην τον δει, ακουμπώντας την πλάτη του στον τοίχο.
Πονούσε πολύ το γεγονός ότι ενώ ήταν ζωντανός ακόμη δεν είχε εμφανιστεί μπροστά της , τι ήταν αυτό που τον κρατούσε πίσω; Το γεγονός ότι φοβόταν να την ταρακουνήσει; Ή μήπως έφταιξε η ζήλια του ; Όχι όχι δεν θα την άφηνε να τον νικήσει,για ένα πράγμα ήταν απόλυτα σίγουρος,δεν θα τον πρόδιδε ποτέ της ,κάτι άλλο της είχε συμβεί.

Ταρακουνοντας το κεφάλι του , απομακρύνθηκε από τον διάδρομο και το ιατρείο, μπαίνοντας μέσα σε μια άμαξα.
Το που θα πήγαινε ήταν ένα μυστήριο για όλους όπως και για εκείνον,όμως έπρεπε να βάλει ενα τέλος σε όλα αυτά ,δεν είχε πειράξει κανέναν και όμως μονάχα κακό του είχαν κάνει ,κι ήταν καιρός να μάθουν με ποιόν τα είχαν βάλει.

Αρκετές ώρες αφότου η άμαξα σταμάτησε μπροστά από ένα περιποιημένο αρχοντικό με ένα περίφημο κήπο,εκείνος πλησίασε την πόρτα με τη άψυχη οπτική εικόνα , χτυπώντας την με όλο του το μίσος.

Η νεαρή κοπέλα που εμφανίστηκε μπροστά του, κρατούσε έναν δίσκο με τσάι.

<< Παρακαλώ;
<< Είναι μέσα ο κύριος σου;
<< Ναι όμως δώστε μου μισό λεπτό ώστε να τον ενημερ...
<< Δεν χρειάζεται.
Προσπερνώντας την με τον αέρα του βάρβαρου,έριξε ένα καυστικό βλέμμα μέσα από την αρχοντιά του σπιτιού, παρατηρώντας πως μια πόρτα στο βάθος ήταν ανοιχτή,κι από εκεί ξεπρόβαλε ένα αρκετά ικανοποιητικό φως.