ΕΚΠΑΙΔΕΎΟΝΤΑΣ ΈΝΑΝ ΒΆΡΒΑΡΟ

51

Τοποθετώντας το μωρό της επάνω από το μικροσκοπικό κρεβάτι που ήταν μονάχα για τα βρέφη, παρατήρησε τον γιατρό να εισχωρεί στο δωμάτιο, χαρίζοντας της ένα απαλό χαμόγελο.
<≤ την έπιασε ξανά;
<< Δεν γνωρίζω το γιατί,έχει βγάλει κάποια σημάδια, ελπίζω να μην είναι τίποτε το ανησυχητικό.
<< Δεν είναι , γι'αυτό πάψε να ταραζεσαι τόσο,το παιδί είναι υγιές,και έχει τα πιο όμορφα μάτια που έχω συναντήσει ποτέ μου.
Μια στεναχώρια απλώθηκε τότε από την καρδιά στο πρόσωπο της.

<< Τα μάτια είναι το χρώμα του πατέρα της.
Κατάφερε στο τέλος να του πει.
<< Πολύ καλά ,τώρα μπορείς να περιμένεις έξω,εγώ κι μικρή θα δοκιμάσουμε κάποιες αλοιφές, σωστά......το όνομα της;
<< Μίρα,την κόρη μου την λενε Μίρα.
<< Σωστά Μίρα; Πέρασε έξω και κάνε μια βόλτα ως την αυλή, μέχρι να τελειώσω, ύστερα θα σε φωνάξω.
Κινώντας το κεφάλι της καταφατικά, χαμογέλασε με όλη της την κούραση στον γιατρό,και έκανε ακριβώς αυτό που της είχε πει με μια μικρή διαφορά.
Αντί να περπατήσει ως τον κήπο,εκείνη ξεκίνησε να βηματίζει πάνω κάτω στο ιατρείο,ώσπου τα πόδια της την σταμάτησαν μπροστά από μια απομονωμένη πόρτα στο βάθος του διαδρόμου.

Ήταν θαρρείς και η καρδιά της είχε σταματήσει σε εκείνο το σημείο,θαρρείς και το μυαλό της είχε δώσει την δική του εντολή στο σώμα της,με αποτέλεσμα τώρα οι αισθήσεις της να ανατριχιαζουν.

Γυρίζοντας στη μεριά της πόρτας, τοποθέτησε το αδύναμο χέρι της επάνω από το χερούλι , ανοίγοντας την όσο πιο προσεγμένα μπορούσε.
Αυτό όμως που αντίκρισε, ήταν ένα σώμα σκεπασμένο ως το κεφάλι,με μερικές άδειες καρέκλες,κι ένα μικροσκοπικό μηχάνημα το οποίο θα έπρεπε να ήταν συνδεμένο μέσα του.
Να ήταν άραγε νεκρός;

Πλησιάζοντας τον ελάχιστα, άπλωσε το χέρι της και το τοποθέτησε στην καρδιά του άντρα επάνω από το σεντόνι.
Κι ήταν αυτό το ανεξήγητο δευτερόλεπτο που αφότου τον είχε αγγίξει,το μικροσκοπικό αυτό μηχάνημα ξεκίνησε να ανεβάζει έντονα τους παλμούς του.

Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα,κάτι μέσα της έτρεμε,κι ήταν τόσο δυνατό που την ανάγκασε να το τραβήξει από πάνω του , παρατηρώντας την ίδια ακριβώς στιγμή,τους παλμούς στο μηχάνημα να πέφτουν.

<< Θεέ μου!!!
έπρεπε να δει το πρόσωπο εκείνου του άντρα έπρεπε να πάρει δύναμη και να του τραβήξει το σεντόνι προς τα κάτω,όταν όμως προσπάθησε να το κάνει, η φωνή του γιατρού πίσω της την ακινητοποίησε.
<< Θα σου συνιστούσα να μείνεις μακριά του ,εάν σε δουν οι συγγενείς του θα...
<< Έχει συγγενείς τούτος ο άντρας γιατρέ;
<< Έχει ..
Τότε δεν ήταν ο δικός της άντρας,δεν ήταν!!!
Πέφτοντας δακρυσμένη στο δάπεδο του δωματίου, άγγιξε το σημείο της καρδιάς της και ύστερα πρόσεξε για μια τελευταία φορά το μηχάνημα του.