Bazen o kadar çok yorulduğumu hissediyorum ki sanki ölsem de gecmeyecekmiş gibi geliyor. Niye böyle oluyor bilmiyorum tam herşeye tutundum derken bir şeyler bana engel oluyor. Hayır yani bu benim için doğru değilse ben daha neden bu kadar acı çekiyorum ki ? Bilmiyorum. Yalancı insanlar, yapma gülüşler, cıvık hayatlar dolu bu dünya. Arkadan binbir türlü olup, yüzüne can gibi olanlarla çevrili değil mi? Bunları bildiğimiz halde neden hala çaba göstermiyoruz kendimiz için. Kaçmayı neden seçiyoruz. İlk hatada neden gözden çıkarıyoruz insanları... Ya biz hatalı tarafsak bu defa. Bilmiyoruz. Çünkü bilsek de yine haklı gördüğümüz yanlarımızdan dolayı insanları affedemiyoruz. Bencillikten başka hiçbir şey değildir bazen empatisiz hayat.
Güçlü insan affedendir güzel insan. Güç verir insana. Kırgınlığı hissetmek kendini uçuruma götürmek gibidir. Birinin affetmek salaklık değilki, sadece En büyük erdemdir. Aynı hatanın yapılmasına izin verme ama sanki her şey sana bağlıymış gibi de davranma gözünü seveyim. Kendi kendini kandırmaktır asıl çaresizlik.
Dua et... Pes etmemen dileklerimle...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Başrol Sensin
RandomKendi ellerinde şifa var. Hislerim, doğrularım, tüm yanlışlarım, kabul ettiklerim ve ismini anmak istemediklerim... Hepsi tek kalemde . Kendin için yap. Allah için sev...