Başrol Sensin

Geç Kalma Yarına

Ben artık içimdekileri yazamıyorum, ifade mi edemiyorum yoksa içimde bir şey kalmadı mı ?  bende bilmiyorum. Diyorum hani  çok mutluyumdur da yazamıyorumdur. Bir söz var insan hem mutlu hem şair olamaz. Değil. Değilmiş. Ben hiç bişey hissetmiyorum. Ne bir zerre güzellik, ne bir zerre acı. Acı insanı hissizleştirirmiş bazen. Galiba bende bu hastalığa yakalandım... Suçlamıyorum hayatı. ..
Yorulur ya insan yürürken, yada durduk dura otururken, bende daha değişik bir şey oldu. Ben  umut etmekten yoruldum. Bir şeye adım atmaya, gözlerimle dokunmaya korkar oldum. Diyorum artık herşey bitsin, sıradanlaşsın da bende  umut edip sonunu beklerken bin yaş dökmeyim. Ama olmuyor. İnsan herşeyde hayal kuruyor, kendine bağlıyor. Ama ben bir adım daha ilerlemek istemiyorum. Ben artık bir şeyler, güzellikler yada her neyse bende beklensin istemiyorum. Kararsızlığın tam ortasında sürüklenmek istemiyorum. Net olmayan hiç bir yerde durmak, yıpranmak istemiyorum.

Dur demeye, değiştirmeye dermanı bulamıyorum kendimde. Yine ben kendimi Allah'a teslim ediyorum. En güzelini o bilir diye. Vazgeçmedim hiç bişeyden, ama vazgeçmek için birşeye sahip değilmişim gibi hissediyorum... Hislerim beni yanıltırsa eğer, o gün en güzel günümdür.

Tam burasındaysan hayatın, dur diyemiyorsan eğer yaşadıklarına, sana cesaret vermiyorsa yoluna baş koyduğun sevda. Sadece birazcık çabala güzel insan. . Hayat kısa, beklemek için, adım atmak için iyileşmeye, huzura dokunmaya. Çok kısa. Kendin için savaş, geçmişle değil yarınınla yüzleş ki ne istediğini bilesin. Tam ortası yaşanmaz çünkü hayatın. Ya bir şeyi istersin yada istemezsin. Bunu korkusu, bunun acemiliği olmaz. Kaçıp uzaklaşması da olmaz, kabinde ona yer varsa istediğin kadar mesafe olsun. Kalbine dokunduğu an bir şarkının yada bir sözün. Sen yine umut içinde yüzen bir çiçeksin.

Tüm güzelliklerin senin yoluna serilmesi dileklerimle. Kendin için yap.

'Başrol sensin.'