Vlindermeisje

Zondag 9 spetember

Ik wil niet meer naar school! Het is verschrikkelijk! Vrijdag toen ik bijna weg was van school had Rachel me beet. Ze was niet blij. En ik was bang.
'Jij klein kind! Je stuurt andere op me af omdat je zelf niets durft te zeggen! Jij lafaard! Ik zei dat je niks mocht zeggen!', schreeuwde ze.

Ze nam me aan men kraag vast en sleurde me mee. Naar het toilet. Oh nee, dacht ik. Ze smeet de deur open van een toilet en sleepte me naar binnen. Ze gooide mijn hoofd in het toilet en spoelde door. Ik kreeg al dat water in mijn mond, het was walgelijk. Ik kreeg er kotsneigingen van. Daarna liep ze weg en liet mij daar achter. Ik was in shock. Ik kreeg bijna geen adem meer. Toen ik na enkele minuutjes op adem kwam ging ik uit het toilet hokje. Ik keek om me heen, maar ik zag geen Rachel. Oef, ik keek op mijn gsm 17:02. Wow, die enkele minuutjes waren wel erg lang. Ik zag dat Mies een bericht had gestuurd.

'Hoi, waar ben je? Wij wachten op jouw in het ijssalon! XXX Mies'

Ik antwoordde:
'Kan ik je spreken in het park? Liefst alleen. XXX Mila'

*PING*

'Okidokie! Zie je straks! XXX Mies'

Ik wil het haar vertellen, maar nog niet meteen aan haar vriendinnen.
Toen ik het haar vertelde was ze erg in shock. Ze gaf me een knuffel, en dat voelde fijn. Ik voelde me zo eenzaam, slecht, en gewoon verschrikkelijk. Mies was een vriendin van mijn dromen.

Maar er spookt toch nog wat in mijn hoofd. Die 2 meisjes waar ik al eerder heb over verteld. Ze zijn heel mysterieus. Ik vind het een beetje eng.